Lima
Door: Mennon
Blijf op de hoogte en volg Manon
21 November 2013 | Peru, Lima
Het vorige verslag is gestopt in Huaraz. De dag na mijn vorige blog zouden we met een tour naar Laguna 69 gaan. Laguna 69 is een meer dat op 4800 meter hoogte in de bergen ligt. Ellis en ik hadden in gedachten dat we een paar uur zouden rond wandelen om dit meer en daarna weer een tijd terug in de bus. Hoe wij ook altijd in deze situaties terecht komen is ons ook een beetje onduidelijk, maar hoe wij dachten dat de tour zou gaan was compleet mis.
We werden om 6 uur opgehaald bij het hostel. De o zo niet vriendelijke eigenaar [beschreven in het blog van Ellis] stond om 5.45 al op de deur te kloppen. RAPIDO RAPIDO. Ja jezus doe eens rustig man. We zeggen net tegen elkaar dat we mooi op schema liggen. Maar daar was de man het niet mee eens. We werden de kamer uitgeknikkerd en het busje in gestopt. oke doei.
Na een lange rit van 2 uur waren we dan eindelijk bij het meer aangekomen. Het busje uit. Foto moment. Busje weer in. Wat? Busje weer in? Inderdaad. We moesten nog een uur langer in het busje over een zandweg met kuilen en keien. Muy bien. Eindelijk waren we dan aangekomen bij het meer. De man begint te vertellen. We dalen hier af, dan is er een stuk 'vlak' , daarna gaan we 2.5 uur lang steiler omhoog lopen en vervolgens dalen we weer 2 uur af. Sorry wat? Steil omhoog? Disculpe? Nou, zoals we wel vaker zeggen, daar lopen we dan..
Het vlakke gedeelte was net alsof we in de reclame van de milka terecht waren gekomen. Echt prachtig. Beetje lopen tussen de koeien en van die schattige beekjes oversteken. Daarna begon een ware hell van steil omhoog lopen, last krijgen van de hoogte en het buiten adem zijn. Onderweg kregen we nog coca leaves van de gids. Deze plant staat er bekend om gebruikt te worden voor cocaine. Je moet op de blaadjes kauwen en niet doorslikken, alleen het sap wat er uit komt. Het bevat ongeveer 0,77% actieve stof dus het veranderd niet je state of mind, maar het schijnt wel goed te werken. Het smaakt verschrikkelijk en na 5 minuten kauwen waren we er wel weer klaar mee. Na de tocht vervolgd te hebben en 100x geschreeuwd te hebben dat ik facking dood ga en niet meer kan, heb ik dan toch de top gehaald. En het was het allemaal waard. Wat een prachtig meer. Bergen met sneeuw er omheen, blauwer dan blauw water en watervallen die erin plonzen. Echt geweldig.
Daarna volgde de snelle afdaling. En als je te snel af daalt dan krijg je ook last van hoogte ziekte, wat een beetje aan voelt alsof je dronken bent. Daar liepen we dan weer. Te schommelen over de smalle paadjes met een gids die af en toe voorkwam dat wij van t pad af 800 meter naar beneden rollen. Ok muy bien. Gracias.
Dezelfde avond hebben we de bus gepakt naar Lima. Lima is de hoofdstad van Peru en ligt aan de kust van de stille oceaan. Het heeft meer dan 7.6 miljoen inwoners en is de 5e dichtsbevolkte stad van Zuid Amerika. Het was een busrit van 22.30 tot 06.30. Op de een of andere manier kwamen we om 05.00 al aan in Lima. We hebben direct taxie gepakt naar Miraflores waar het hostel was en konden gelukkig inchecken. Na een beste powernap konden we dan eindelijk Lima gaan verkennen.
De eerste dag hebben we Miraflores ontdekt. Miraflores staat bekend om de shopping malls, parken gevuld met bloemen en natuurlijk het strand! Het is een van de betere wijken van Lima, dus de prijs is er iets hoger. We komen direct bij een mega winkelcentrum aan dat aan het strand ligt. De duurste merken komen er voor en alles ziet er perfect en schoon uit. Na winkel in en uit te hebben gelopen wilden we het strand wel even verkennen. We lopen langs en ineens worden we aangesproken. ' Hello, do you want to go to the beach? Follow me' en deze beste ' surferdude' springt met zijn slippertjes en board over een muurtje. Wat ons nu weer bezielt weet ik ook niet, maar wij volgen deze beste man en springen ook over het muurtje. We dalen een rots af via iets wat een trappetje moet voorstellen, kruipen onder een hek door, steken een weg over en Voila! We staan op het strand. Muy bien.
We hebben de nodige parken bezocht [die allemaal wifi hebben en park katten] en zijn doorgelopen naar een supermarkt om toch maar weer eens zelf te koken. Eenmaal terug in het hostel hadden we het idee niet veel gedaan te hebben, maar de indrukken vielen ons blijkbaar toch zwaarder dan we dachten en vielen uitgeteld in slaap.
Volgende dag hadden we voor de verandering niet echt een plan bedacht. En toen we eenmaal een plan hadden bleek alles dicht te zijn op dinsdag. Niet zo muy bien. Wat nu? Dan maar naar een Inca Markt. Deze markt heeft allerlei kraampjes met typsiche dingen van Peru. Perfect om de nodige souveniers te scoren voor het thuisfront. Na flinke onderhandelingen hebben we mooie dingen kunnen scoren.
Helemaal gelukkig gaan we terug naar het hostel, waar we het hostel voor de volgende locatie alvast willen boeken. Helaas wil dit hostel niet voor ons bellen, maar aan de overkant was een telefoon die we konden gebruiken. Nou, klinkt niet moeilijk. Dat dachten wij ook. Wij erop af. Gewapend met de lonely planet, geld en het telefoon nummer gooide Ellis geld erin. Ik las het nummer voor en Ellis typte het in. [jaja, we hebben zo onze systemen, daar kom ik nog op terug]. De telefoon ging maar niet over en het geld wat erin gestopt werd kwam er nog harder weer uit. Een peruaans vrouwtje probeert ons te helpen, maar we komen er niet uit. Ineens horen we achter ons ' Haben Sie ein probleem? Sprechen Sie Deutsch?' huh wtf is dit nou weer voor taal? Oh Ellis ze praat duits! ' Ja, wir sprechen ein bischen Deutsch. Aber the probleem is das de cellular nicht wol werken, dus ja wir haben keine Ahnung. No se zeg maar' Je begrijpt. Van al deze talen raken we een beetje van slag. Het omschakelen tussen talen gaat ons nog niet zo best af. We praten dus lekker spaans, duits, nederlands en engels door elkaar. Muy bien. We regelen het goede nummer, bellen, bam. Gereserveerd. Arriba Cinco! [high five]
Na deze ellende besloten we een cocktail te drinken in de stad, maar niet zomaar 1. Nee, de cocktail waarvan iedereen zegt dat je die moet proberen als je in Peru bent. Nou, doe maar niet. Niet te zuipen. Einde verhaal.
Vandaag hadden we een druk programma. We wilden vroeg opstaan, maar waren nog best wel moe. Ik werd raar wakker gemaakt door een gehaaste Ellis, dus ik ren er maar als een kip zonder kop een beetje achteraan en stoot weer eens mijn hoofd. Ik weet niet of ik het al eens eerder heb benoemd, maar ik ben serieus te lang voor Zuid Amerika. Ik moet bukken voor bomen op straat, ik kan niet normaal door een wc deur lopen en standaards voor tv's hangen zo laag dat ik de hele tijd mijn facking kop stoot. Zo erg ook dat ik blauwe plekken heb. Het is maar weer eens een bewijs dat klassieke conditionering niet mijn ding is. Anyway, na een hectische start waren we op de bestemming.
Huaca Pucllana, ruine midden in Miraflores. Er kwam net een touringbus aan met oudjes die naar binnen liepen. Wij konden dus mooi met de stroom mee. Helaas zijn we niet grijs en oud, dus werden we er al snel tussenuit gevist. Oke oke, we kopen wel een kaartje van 12 sol en gaan met de engelse gidstour mee van een uurtje. Dit was een erg lang uur en ik ben erachter gekomen dat ik ook staand kan slapen. Muy bien.
Na deze verstuiving zijn we op zoek gegaan naar de metropolis, oftewel de metro. Tot mijn eigen verbazing hebben we altijd snel door hoe het openbaar vervoer hier werkt. We moeten een metro kaart kopen voor 5 sol en daar geld op zetten. We hoeven er maar 1 te kopen en dan voor de sensor houden en door t poortje lopen. Je kan noord of zuid en er zijn 3 lijnen. Dat er 3 lijnen zijn duurde even voor we dat door hadden, dus na een kort ritje terug naar de juiste bestemming konden we uitstappen in Centro Historico van Lima.
We hebben prachtige paleizen gezien en gigantische cathedralen. Ook in het Centro Historico waren prachtige parken waar we doorheen zijn gekomen. Je moet wel blijven opletten, want voor je het weet loop je tegen een bewaker aan met kogelvrij vest, eng gezicht, helm en machine geweer. Oh oeps perdon, pardon, sorry, entschuldigung oke doei. Na een stuk of 8 paleizen en cathedralen hebben we ook een bezoek gebracht aan het museo de la inquisicion. Zoals altijd belanden we weer in een situatie waarvan we denken ' nou, daar zitten we dan weer'. We lopen binnen en worden direct naar een bankje begeleid. Er lopen net iets teveel mannen in pak een beetje stoer en interessant te doen, komt er ook nog een dikke kale met ons praten. Het vreemde is dat als mensen vragen of wij spaans spreken, en wij antwoorden ' un poco' mensen denken dat ze maar een heel verhaal kunnen houden. Gelukkig begon de rondleiding al snel, en was het waarschijnlijk nog sneller afgelopen. Maar, echte hollanders als we zijn. Het was gratis, dus muy bien.
Na flink wat gebouwen te hebben bekeken wilden we naar het park voor een fontein show. Na een lange wandeling langs nog meer gigantische gebouwen, kruizingen en 8 banen brede rotondes waren we dan eindelijk bij het park. Het kost 4 sol om naar binnen te gaan. En jahoor, we belanden weer in een situatie. En wat voor 1! Het park blijkt een fontein park te zijn met 12 verschillende gigantische fonteinen met allerlei kleuren, vormen en hoogtes. Muy bien.
Na dit spetterende einde vertrekken we morgenvroeg met de bus naar Huacachina, de woestijn! De busreis duurt ' slechts' 5 uurtjes. Kom maar op met dat zandboard!
Ciaoooooo
We werden om 6 uur opgehaald bij het hostel. De o zo niet vriendelijke eigenaar [beschreven in het blog van Ellis] stond om 5.45 al op de deur te kloppen. RAPIDO RAPIDO. Ja jezus doe eens rustig man. We zeggen net tegen elkaar dat we mooi op schema liggen. Maar daar was de man het niet mee eens. We werden de kamer uitgeknikkerd en het busje in gestopt. oke doei.
Na een lange rit van 2 uur waren we dan eindelijk bij het meer aangekomen. Het busje uit. Foto moment. Busje weer in. Wat? Busje weer in? Inderdaad. We moesten nog een uur langer in het busje over een zandweg met kuilen en keien. Muy bien. Eindelijk waren we dan aangekomen bij het meer. De man begint te vertellen. We dalen hier af, dan is er een stuk 'vlak' , daarna gaan we 2.5 uur lang steiler omhoog lopen en vervolgens dalen we weer 2 uur af. Sorry wat? Steil omhoog? Disculpe? Nou, zoals we wel vaker zeggen, daar lopen we dan..
Het vlakke gedeelte was net alsof we in de reclame van de milka terecht waren gekomen. Echt prachtig. Beetje lopen tussen de koeien en van die schattige beekjes oversteken. Daarna begon een ware hell van steil omhoog lopen, last krijgen van de hoogte en het buiten adem zijn. Onderweg kregen we nog coca leaves van de gids. Deze plant staat er bekend om gebruikt te worden voor cocaine. Je moet op de blaadjes kauwen en niet doorslikken, alleen het sap wat er uit komt. Het bevat ongeveer 0,77% actieve stof dus het veranderd niet je state of mind, maar het schijnt wel goed te werken. Het smaakt verschrikkelijk en na 5 minuten kauwen waren we er wel weer klaar mee. Na de tocht vervolgd te hebben en 100x geschreeuwd te hebben dat ik facking dood ga en niet meer kan, heb ik dan toch de top gehaald. En het was het allemaal waard. Wat een prachtig meer. Bergen met sneeuw er omheen, blauwer dan blauw water en watervallen die erin plonzen. Echt geweldig.
Daarna volgde de snelle afdaling. En als je te snel af daalt dan krijg je ook last van hoogte ziekte, wat een beetje aan voelt alsof je dronken bent. Daar liepen we dan weer. Te schommelen over de smalle paadjes met een gids die af en toe voorkwam dat wij van t pad af 800 meter naar beneden rollen. Ok muy bien. Gracias.
Dezelfde avond hebben we de bus gepakt naar Lima. Lima is de hoofdstad van Peru en ligt aan de kust van de stille oceaan. Het heeft meer dan 7.6 miljoen inwoners en is de 5e dichtsbevolkte stad van Zuid Amerika. Het was een busrit van 22.30 tot 06.30. Op de een of andere manier kwamen we om 05.00 al aan in Lima. We hebben direct taxie gepakt naar Miraflores waar het hostel was en konden gelukkig inchecken. Na een beste powernap konden we dan eindelijk Lima gaan verkennen.
De eerste dag hebben we Miraflores ontdekt. Miraflores staat bekend om de shopping malls, parken gevuld met bloemen en natuurlijk het strand! Het is een van de betere wijken van Lima, dus de prijs is er iets hoger. We komen direct bij een mega winkelcentrum aan dat aan het strand ligt. De duurste merken komen er voor en alles ziet er perfect en schoon uit. Na winkel in en uit te hebben gelopen wilden we het strand wel even verkennen. We lopen langs en ineens worden we aangesproken. ' Hello, do you want to go to the beach? Follow me' en deze beste ' surferdude' springt met zijn slippertjes en board over een muurtje. Wat ons nu weer bezielt weet ik ook niet, maar wij volgen deze beste man en springen ook over het muurtje. We dalen een rots af via iets wat een trappetje moet voorstellen, kruipen onder een hek door, steken een weg over en Voila! We staan op het strand. Muy bien.
We hebben de nodige parken bezocht [die allemaal wifi hebben en park katten] en zijn doorgelopen naar een supermarkt om toch maar weer eens zelf te koken. Eenmaal terug in het hostel hadden we het idee niet veel gedaan te hebben, maar de indrukken vielen ons blijkbaar toch zwaarder dan we dachten en vielen uitgeteld in slaap.
Volgende dag hadden we voor de verandering niet echt een plan bedacht. En toen we eenmaal een plan hadden bleek alles dicht te zijn op dinsdag. Niet zo muy bien. Wat nu? Dan maar naar een Inca Markt. Deze markt heeft allerlei kraampjes met typsiche dingen van Peru. Perfect om de nodige souveniers te scoren voor het thuisfront. Na flinke onderhandelingen hebben we mooie dingen kunnen scoren.
Helemaal gelukkig gaan we terug naar het hostel, waar we het hostel voor de volgende locatie alvast willen boeken. Helaas wil dit hostel niet voor ons bellen, maar aan de overkant was een telefoon die we konden gebruiken. Nou, klinkt niet moeilijk. Dat dachten wij ook. Wij erop af. Gewapend met de lonely planet, geld en het telefoon nummer gooide Ellis geld erin. Ik las het nummer voor en Ellis typte het in. [jaja, we hebben zo onze systemen, daar kom ik nog op terug]. De telefoon ging maar niet over en het geld wat erin gestopt werd kwam er nog harder weer uit. Een peruaans vrouwtje probeert ons te helpen, maar we komen er niet uit. Ineens horen we achter ons ' Haben Sie ein probleem? Sprechen Sie Deutsch?' huh wtf is dit nou weer voor taal? Oh Ellis ze praat duits! ' Ja, wir sprechen ein bischen Deutsch. Aber the probleem is das de cellular nicht wol werken, dus ja wir haben keine Ahnung. No se zeg maar' Je begrijpt. Van al deze talen raken we een beetje van slag. Het omschakelen tussen talen gaat ons nog niet zo best af. We praten dus lekker spaans, duits, nederlands en engels door elkaar. Muy bien. We regelen het goede nummer, bellen, bam. Gereserveerd. Arriba Cinco! [high five]
Na deze ellende besloten we een cocktail te drinken in de stad, maar niet zomaar 1. Nee, de cocktail waarvan iedereen zegt dat je die moet proberen als je in Peru bent. Nou, doe maar niet. Niet te zuipen. Einde verhaal.
Vandaag hadden we een druk programma. We wilden vroeg opstaan, maar waren nog best wel moe. Ik werd raar wakker gemaakt door een gehaaste Ellis, dus ik ren er maar als een kip zonder kop een beetje achteraan en stoot weer eens mijn hoofd. Ik weet niet of ik het al eens eerder heb benoemd, maar ik ben serieus te lang voor Zuid Amerika. Ik moet bukken voor bomen op straat, ik kan niet normaal door een wc deur lopen en standaards voor tv's hangen zo laag dat ik de hele tijd mijn facking kop stoot. Zo erg ook dat ik blauwe plekken heb. Het is maar weer eens een bewijs dat klassieke conditionering niet mijn ding is. Anyway, na een hectische start waren we op de bestemming.
Huaca Pucllana, ruine midden in Miraflores. Er kwam net een touringbus aan met oudjes die naar binnen liepen. Wij konden dus mooi met de stroom mee. Helaas zijn we niet grijs en oud, dus werden we er al snel tussenuit gevist. Oke oke, we kopen wel een kaartje van 12 sol en gaan met de engelse gidstour mee van een uurtje. Dit was een erg lang uur en ik ben erachter gekomen dat ik ook staand kan slapen. Muy bien.
Na deze verstuiving zijn we op zoek gegaan naar de metropolis, oftewel de metro. Tot mijn eigen verbazing hebben we altijd snel door hoe het openbaar vervoer hier werkt. We moeten een metro kaart kopen voor 5 sol en daar geld op zetten. We hoeven er maar 1 te kopen en dan voor de sensor houden en door t poortje lopen. Je kan noord of zuid en er zijn 3 lijnen. Dat er 3 lijnen zijn duurde even voor we dat door hadden, dus na een kort ritje terug naar de juiste bestemming konden we uitstappen in Centro Historico van Lima.
We hebben prachtige paleizen gezien en gigantische cathedralen. Ook in het Centro Historico waren prachtige parken waar we doorheen zijn gekomen. Je moet wel blijven opletten, want voor je het weet loop je tegen een bewaker aan met kogelvrij vest, eng gezicht, helm en machine geweer. Oh oeps perdon, pardon, sorry, entschuldigung oke doei. Na een stuk of 8 paleizen en cathedralen hebben we ook een bezoek gebracht aan het museo de la inquisicion. Zoals altijd belanden we weer in een situatie waarvan we denken ' nou, daar zitten we dan weer'. We lopen binnen en worden direct naar een bankje begeleid. Er lopen net iets teveel mannen in pak een beetje stoer en interessant te doen, komt er ook nog een dikke kale met ons praten. Het vreemde is dat als mensen vragen of wij spaans spreken, en wij antwoorden ' un poco' mensen denken dat ze maar een heel verhaal kunnen houden. Gelukkig begon de rondleiding al snel, en was het waarschijnlijk nog sneller afgelopen. Maar, echte hollanders als we zijn. Het was gratis, dus muy bien.
Na flink wat gebouwen te hebben bekeken wilden we naar het park voor een fontein show. Na een lange wandeling langs nog meer gigantische gebouwen, kruizingen en 8 banen brede rotondes waren we dan eindelijk bij het park. Het kost 4 sol om naar binnen te gaan. En jahoor, we belanden weer in een situatie. En wat voor 1! Het park blijkt een fontein park te zijn met 12 verschillende gigantische fonteinen met allerlei kleuren, vormen en hoogtes. Muy bien.
Na dit spetterende einde vertrekken we morgenvroeg met de bus naar Huacachina, de woestijn! De busreis duurt ' slechts' 5 uurtjes. Kom maar op met dat zandboard!
Ciaoooooo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
