Puerto Iguazu

Ik had mijn blog over uruguay geschreven en zei tegen Ellis. Nou dit duurde niet zo lang, niet echt iets beleefd zoals we anders altijd doen. Ik had dit nog niet gezegd of de volgende ochtend begon de ellende. We hadden de dag dat we naar het strand gingen de bus geboekt om half 7 in de ochtend. 6 uur aanwezig zijn dus 5 uur eruit en kwart voor zes de taxi. Zou niet moeilijk zijn zou je denken.

De wekker was niet afgegaan dus we schrokken half 6 wakker. Gelukkig waren de tassen ingepakt en konden we sbel weg. Ellis vraagt nog even of ik de bus tickets heb. Nee die heb jij. (Ik kan echt niet omgaan met die verantwoordelijkheden want ik ben dingen al kwijt en dan heb ik ze nog vast) oh zegt ellis, dan zitten ze vast nog in de tas van gister we kijken wel op het station. De hele backpacks op de kop maar geen bustickets. Nergens. Niks noppes nada. Godverdomme hoe kan dit nou weer. Die tickets waren super duur (60 euro, 1450 uruguaans geld) dit meen je niet. Maar helaas. Geen tickets. Gelukkig vonden we nog een bonnetje met bewijs dat we hebben betaald. Nu was het een kwestie van dit laten zien aan de dikke kale lange man achter de balie en de beste man even vragen om de tickets of de kopie aan ons te geven.

Hola! Tu habla ingles? Nee? Ok muy kut. We lost the tickets. Can you print them again? No. Losing ticket is losing money. Ho ho ho ho ho hooo. Dit gaat eem te snel. In dit geval zijn we de tickets dus niet kwijt geraakt. Nee beste dikke kale man. Die tickets zijn we echt niet direct kwijt geraakt toen we naar het strand gingen. De tickets zijn ook echt niet weg gewaait of in zee gevallen. Nee. Nein. No. We hebben de ticket niet gekregen. Maar dit was geen probleem volgens de vrouw achter de balie. Morgenvroeg konden we gewoon een kopie ophalen. Er werd ons verteld dat we de tickets pas krijgen als we ons melden met het bonnetje. Ja. Dat is het verhaal. Maar dikkie dik gaat niet akkoord. We hebben een plan B nodig want de tijd dringt en de bus staat er al. Ik besluit te gaan huilen. Maar ook daar trapt deze nul empatische man niet in. Godverdomme kloten vent we hebben toch een facking bonnetje man bolle je hebt je geld. Tu caminar godverdomme con nosotros to le bus. En wel nu. (We proberen iets te zeggen van loop mee met ons verdorie naar die bus. Nosotros is wij maarja je mot wat he). Nee. Dikkie dik wil geen calorie te veel verbranden en blijft zitten. Nu word ik toch echt een beetje pissig zeg maar. DONDE ES LE FACKING BUS? Hij wijst en laat ons door de gate. Oke, bedankt. We geven onze tassen af en krijgen een bonnetje van de tassen en gaan in de bus op onze plek zitten. Nu maar hopen dat de ticketcontrole bij die dikke was.. Ineens stappen er twee politie agenten in en het zweet breekt ons uit. Gelukkig gaan die ook gewoon met de bus. Doe dat uniform dan ook uit jonge. Beetje autoritair te doen. A fijn, de bus rijdt weg. SCORE. we zitten er in. Muy bien.

Net als we lekker achterover hangen zien we ineens die dikke naast de bus rennen. Godver ellis de dikke van de balie. Hahahahaha we zijn al weg asshole. Doeeeeei. We kijken nog even om ons heen. Kust is veilig. Dan ineens stormt een jonge dikke vent op ons af. Ticket? Where is your ticket? Hij grist een ticket uit iemands hand om te laten zien wat hij bedoeld. Wij weten inmiddels echt wel welke ticket hij bedoelt, maarja we hebben dus een gevalletje kwijtgeraakt. We laten het bonnetje zien en zeggen in ons beste spaans dat we geeb ticket hebben gekregen maar dat de dikke achter de balie zei dat dit goed was. Nee senorita. He called me and tell me this not oke. Godverdomme. Dit is niet zo muy bien. This is my bus so no ticket first stop out. We gaan uiteraard hard in discussie maar dat heeft geen zin. Volgende stop eruit. Waar is die stop dan vragen we ons af want we dachten in een directe bus te zitten. Nou. Daar kwamen we snel achter kan ik je vertellen. Het eerste stoplicht stopt de bus en komt die gast er weer aan. Get down. Sorry. Ja wat sorry. Als je je schuldig voelt laat ons dan zitten flapdrol. We laten tevergeefs zien dat we echt betaald hebben en zeggen echt geen ticket te hebben gekregen. Dat dit bonnetje de ticket was en dat we dus echt wel betaald hebben. Dat hebben we ook echt. Mensen in de bus krijgen zelfs medelijden met ons. Maar die man niet. Mijn bus. Geen ticket. Eruit. Get down. Euh nee. Wij gaan er niet uit. En zo ontstaat een ja nee discussie.

Eruit. Nee. Eruit. Nee. Dan loopt de man naar de politie die achter ons zit in de bus. De politie agenten komen er bij staan. Get down. Nee. Ook niet met twee agenten nee. De agenten kunnen niks doen omdat ze niet aan het werk zijn, dus roepen zij andere agenten op. Met loeiende sirenes komt er binnen enkele minuten een politie auto en stappen er nog eens 3 agenten in. Allemaal leuk en aardig maar daar worden we niet bang van. De oudste agent begint direct. Get down. Get down. Nee. Nee. En nog eens nee. We hebben godverdomme betaalt dus ga zelf na beneden. Maar het werkt niet. Ik overleg even met ellis. Zal ik gaan huilen? Misschien helpt dat. We moeten alles proberen zegt ellis. Nou daar ga ik dan. Huilen als een malle. Zielig gezicht, puppy ogen alles. En het werkt. Een van de agenten spreekt een beetje engels. Ho ho madame calm down please dont cry. 'But sir, we really paid and really didnt get a ticket. We need to get a flight and everything. This is the only bus. Please help us'. De busman is het inmiddels zat en belt dikkie dik op. De politieagent pakt direct de telefoon en beveelt de dikke te zoeken naar een copie. Inderdaad dikkie dik. Zoeken. Dan komt de agent terug in de bus. Jullie mogen blijven zitten want jullie kopie is gevonden, maar bij de volgende stop moeten jullie een nieuwe ticket kopen. Oke prima. We schoppen dan wel weer een nieuwe scene.

Na even op weg te zijn (busrit hoort 6 uur te duren) vallen we in slaap. Bij elke plaats waar we ook maar iets langzamer rijden kijken we angstig om ons heen. Moeten we hier eruit? Nee we gaan weer. Dan stoppen we echt en gaat de busman uit de bus naar een andere bus die weer terug rijdt naar montevideo. Kut moeten we daarin? Nee toch? Snel ga in slaapmodus hij komt eraan! We rijden weer verder.. Dan na 3 uur rijden worden we wakker gemaakt door een andere busman. Deze is erg aardig en spreekt een beetje engels. Hij begrijpt dat we willen blijven zitten omdat we nou eenmaal betaalt hebben en de kopie van de ticket is gevonden. Dat we nu geen een hebben gaat hij voor ons regelen zegt hij. Na tien minuten komt hij terug. Hij heeft het bonnetje nodig als bewijs van betaling. Oke, maar is het dan geregeld? Mogen we dan zonder hartverzakking blijven zitten? Ja, dan is het voor nu geregeld. Als we maar maken dat we weg komen zodra de bus stopt in Salto. Nou muy bien. Wij blijven ook echt niet gezellig hangen met de buschauffeur. Zonder ticket.

We sprinten de bus uit, pakken onze tassen en maken dat we wegkomen. We moeten de volgende bus boeken om de grens naar Argentinië over te gaan. Dat ging allemaal soepeltjes. Alles bij de hand. Tickets, paspoorten noem maar op. Ik herhaal. Tickets. Eenmaal op een ander busstation moeten we last minute een bus boeken naar de iguazu. De eerste twee loketten zijn mis. Geen bus meer. Vol. Kut. Niet zo muy bien. We moeten wachten tot 4 uur. Dan gaan twee andere loketten open. We kijken naar de tijd. Huh. Het is half vier. De bus vertrok uit salto om 3 uur en duurde anderhalf uur. Ergens gaat hier even wat mis. Andere tijdszone. Ook dat nog. We wachten een half uur en gaan allebei bij een ander loket staan. Helaas gaan die maar niet open. We wachten gestresst een uur, dan komt er eindelijk iemand aan. We vliegen er op af. Jahoor, nog twee plaatsen in de bus. Het enige is dat de bus pas om half tien vertrekt. Nog een paar uur wachten, maar de bus is geboekt! Ellis gaat opzoek naar eten terwijl ik alle backpacks bewaak. Eindelijk is het half tien. We stappen de bus in. Mega luxe bus. Wat overkomt ons nou weer. We krijgen eten, een dekentje, een kussentje, en de stewardess vraagt ook nog of we champagne willen. Pardon? Champagne? Ja lekker. Vul dat glas maar tot de rand. We vallen echt van het ene in het andere. Na een beste nachtrust in een mega luxe stoel met een heerlijk dekenje en kussentje krijgen we ook nog eens ontbijt. Moet niet gekker worden. Dat werd het ook niet. We zijn dan eindelijk gearriveerd in Puerto Iguazu.

Daar was het direct rennen en vliegen want we wilden nog naar de watervallen om geen dag te verspillen. Gelukkig kunnen we dat en staan we nog geen uur later in het nationaal park van de iguazu. Tour al geboekt om onder de watervallen door te scheuren en wandelroute uitgestippeld. De watervallen zijn echt machtig indrukwekkend. Met wat een geweld dat water naar beneden stort. Het spettert bijna net zo hoog weer terug. Aan de Argentijnse kant van de watervallen kan je verschillende wandelroutes doen. Zo kan je de watervallen van boven bekijken, van verschillende kanten en van beneden en er naast. De douche noemen ze dat. Wij snappen wel waarom ja.. gelukkig hebben we daarna een tour in een boot en gaan we ook onder de watervallen door. Nat worden we dus toch wel. Omdat we pas in de middag aan kwamen en er nog veel routes en dingen te bekijken zijn, beginnen we te twijfelen. Willen we ook nog naar de Braziliaanse kant, of een tweede dag naar de Argentijnse kant? We kunnen namelijk met 50 % korting heen de tweede dag. We vragen de tourist info en andere mensen die we ontmoeten in het park. De Braziliaanse kant is vooral een panoramic view. Willen we daar dan zoveel geld en tijd aan besteden? Nee. We kunnen nu ook allerlei mooie foto´s maken en hier is nog genoeg te doen. We vermaken ons dus prima.

Eenmaal terug op het busstation willen we even de bus boeken naar Campo Grande. En let op, want nu wordt het verhaal ingewikkeld. We wilden heel graag naar Bonito. Google dit vooral en klik op afbeeldingen, dan snap je het helemaal. Om in Bonito te komen, moet je reizen via Campo Grande. Campo Grande is 15 uur reizen per bus vanaf de Iguazu watervallen. Omdat wij dit van te voren al zeker wisten te willen doen, hebben we een vlucht geboekt vanaf Campo Grande naar Rio de Janeiro. Er gaan ook bussen vanaf de Iguazu naar Rio, maar deze hebben we niet geboekt. We hebben voor de vlucht gekozen, om niet weer 15 uur terug te hoeven reizen naar de iguazu. Bonito ligt namelijk ook nog eens 4 uur van campo grande af en als we vanaf daar met de bus moeten dan kost dat ons teveel tijd. En zoveel tijd hebben we niet meer. Helaas hebben de brazilianen zomervakantie nu, wat wij niet wisten. Alle hostels en hotels en parken zijn vol. We hebben geluk en krijgen een mail terug van een man. Hij heeft wel plek en we kunnen kiezen uit tours, maar hij kan niet garanderen dat er plek is en wij moeten wachten op zijn Email. A fijn, we gaan naar het juiste loket en zeggen dat we graag de bus willen boeken voor morgen naar Campo grande. Vol. O. Dan graag de dag erna. Vol. Godverdomme. Dan de dag daarna. 10 januari. Vol. HOLISHIT WAT NU. Via een omweg en overstappen kunnen we nog naar Campo grande komen, maar we weten niet eens zeker of we dan wel een tour kunnen doen. Dus ja wat doen we dan? We nemen een pijnlijk besluit en moeten ons er maar bij neer leggen dat het niet anders is dan dat wij 10 januari gaan reizen naar Campo Grande voor een eigenlijk nu nutteloze vlucht. We konden dan dus namelijk ook vanaf de iguazu gewoon met een bus, maar de vlucht kon niet meer gewijzigd of geannuleerd worden.

Om het positief te bekijken, zijn we gelukkig wel in de iguazu en is er dus genoeg te doen. We gaan een tweede dag naar de iguazu watervallen en vandaag zijn we naar een natuur reservaat geweest waar dieren opgevangen en verzorgd worden die eerder gewond of gevangen waren. Ze worden getraind om weer in het wild te kunnen leven en het park is gelegen midden in het tropische regenwoud. Alle palen en paden zijn aangelegd waar het kon, er is dus weinig gekapt. Om geld te besparen besluiten we te gaan liften. En dit is ons heen en terug prima gelukt. Binnen 10 minuten was het raak en konden we liften met stellen (toevallig allemaal uit Paraguay, niet Argentinie), waarvan de vrouw waarschijnlijk dacht. Laten wij ze maar meenemen, anders komen ze bij jongens in de auto. Muy bien. Vamos teaaaam forwardddd.
We krijgen een rondleiding in het spaans waar we dus niets van snappen, maar de dieren zien we in ieder geval wel. En wat mijn ogen ook zeer helder kunnen zien zijn de mega grote spinnen die boven mij hangen in zeer grote webben. Dit, lieve mensen, had ik niet besteld. Stond niet bij de ingang en is reden tot zeer grote paniek. Dan komt Ellis ook nog eens naar me toe. Manon help een spin op me. Ja euh leuk allemaal maar blijf uit mijn buurt. Nee help help. Ja godverdomme. Ik schud aan haar hand en t beest valt eraf. Als de rest maar in dat facking web blijft zitten. Iedere keer als ik een blaadje zie hangen in het ´niets´ denk ik weer. O shit daar zit weer een web. Gelukkig waren de beesten het waard om te bekijken. Zeer unieke beesten hebben we mogen bewonderen die gered zijn van stroperij of ongelukken. We worden weer voor de deur van ons hostel afgezet en kunnen zo het zwembad in plonzen. Zwaar leven hebben we toch.

Nog 10 dagen te gaan, dan vliegen we weer naar huis. Morgen brengen we nog een bezoek aan het drie landen punt, dan gaat de reis naar campo grande beginnen. We moeten eerst een bus nemen om de grens van brazilie over te gaan. Daarna moeten we een bus pakken naar een lokaal busstation. Daar pakken we een bus naar het centrale busstation. Vanaf daar pakken we een grotere bus, waar we na 2 uur uit moeten om over te stappen naar de laatste bus. Dan zijn we na 15 uur reizen aangekomen in Campo Grande, moeten we direct een taxi of bus pakken naar het vliegveld en als de donder inchecken. We hebben de bustickets van de laatste 2 bussen, dus wat kan er nu nog fout gaan? En nu ik dit typ, roep ik naar Ellis. KUT de vliegtickets!? Die hadden we moeten printen.. Vamos teaaaam forward!

Ciao.