Baños

Na het luxe leven in een viersterren hotel zijn we back in to reality. We hebben bijna dood ervaringen in taxies en het daadwerkelijke reizen is dan echt begonnen. We hebben de juiste bus gevonden en stappen in. Een ruime plek vooraan is net wat voor mij, zodat ik mijn benen ook eens kan strekken. Dan komt er een man met krukken de bus in. Shit. Ik help de man de bus in (want een sociaal werker blijft een sociaal werker) en we verkassen naar een andere plek. Drie uur moeten we in deze bus zitten. Ik hoorde ons de dag ervoor nog zeggen; ´we moeten echt een reispilletje nemen´ ´ja klopt, laten we dat maar doen´. Hadden we het dus nu maar écht gedaan.

Na een busrit van inmiddels vier uur zijn we aangekomen in Baños. We hebben er veel over gehoord van andere reizigers dus de verwachtingen zijn hoog opgelopen. Even kwam de schrik ons tegemoet als we in kleine dorpjes in de bergen stopten, maar alle mooie verhalen waren niet gelogen. Baños is een klein dorpje of stadje in het dal van de Andes op zo´n 1800 m hoogte. We zijn dus een kilometer gedaald. Het is super warm en de zon brand vol op onze gezicht. Hostel Princesa Maria, here we come.

We gaan naar een taxi. De man is uiterst vriendelijk en rijdt ons naar het hostel, achteraf slechts 2 blokken verderop, maar het ligt wel aan een super steile weg. Muy bien dus die taxi. We hebben een prive kamer voor zeer weinig geld en ook deze kamer is direct een chaos. Omdat we in de ochtend nog flink hebben geprofiteerd van Hotel Quito arriveerden we pas tegen een uurtje of 5 in Baños. We hebben even rustig de chaos gecreëerd en daarna zijn we het stadje gaan verkennen.

Het is een klein veilig stadje met twee parkjes en leuke winkeltjes en marktjes en super gezellige en goedkope restaurantjes. De lonely planet komt tevoorschijn en we gaan naar een restaurantje waar we een typsiche maaltijd proberen. Heerlijk. Tevens bestellen we een biertje en ook hier geldt dat je dat ´tje´ wel weg kan laten want voor slechts 2 dollar heb je 600 ml bier. Er komen ook nog muziekanten binnen voor live muziek en dans. Muy bien voor de eerste avond dus.

De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een hotspring. Daar staat Baños namelijk om bekend. De weg die we lopend moeten afleggen alleen al maakt dat je uren in een hotspring wil doorbrengen. Super steil en dat in die brandende zon. Als we aankomen kopen wij braaf een badmuts. Geen badmuts hebben we inmiddels wel afgeleerd. Daarna kleden wij ons om en lopen naar de baden. O eerst douchen zegt dit bord volgens mij. Op zoek naar de douches. Dat blijken 8 hokjes naast elkaar te zijn met 1 lange buis met gaten waar het water uit stroomt. Lekker heur.

Het water van de verschillende baden is bruin. Dat lijkt ons een beetje vreemd, maar we gaan er toch maar in. Heerlijk warm. Alle baden blijven ondiep, maar hebben wel kleurverschil. Uiteindelijk kwamen we erachter dat hoe schoner het water hoe kouder het bad. Ik heb ook een heeeel donker bad geprobeerd, wat bubbeltjes had aan het einde van het bad. Helaas heb ik die bubbeltjes nooit bereikt want het water was namelijk 52 graden. Met mijn grote teen erin was dus genoeg.

Na deze ontspanning waren we er klaar voor om naar een actieve vulkaan te gaan waar rook uit komt. Vulkaan tungurahua. We konden om 6 uur in de ochtend (haha) of om 2 uur in de middag. Wij namen aan dat de bus wel vertrok vanaf het busstation, maar dat viel even tegen. We werden naar de grote lokale supermarkt gestuurd. We hadden inmiddels een beetje haast. Kwart voor 2. Ok, we kunnen nog even drinken en wat lekkers kopen. We vragen nog een keer aan de kassiere voor de zekerheid of de bus daar vertrekt. O, niet? Muy kut. We worden weer richting het hostel gewezen. We lopen inmiddels stevig door want als we deze bus missen gaat er niet nog een bus. Het is vijf voor 2. We vragen aan een meneer die net iets te lang de tijd neemt. Gracias bye ciao doei volgende. We vragen een mevrouw. Ze wijst ons nog 2 straten verder en wij rennen inmiddels. Ze schreeuwt nog dat de bus om 2 uur gaat. Ja dat weten wij. Bedankt. We zien de bus staan en trekken nog een laatste sprintje en springen erin. YES gehaald. Arriba Cinco (letterlijk high five in het spaans). Voor 50 dollar cent crossen we omhoog. We worden gedropt bij een plek wat totaaaaal niet op een vulkaan lijkt. Er staat een oud mannetje. Hola señor. De señor heet Carlos en geeft ons een vieze natte kleffe zoen op de wang. Ok. Iel. Hij neemt ons mee een stuk grasland op, wij volgen braaf niet wetende waar de fuck we heen gaan. Als we boven zijn zien we prachtige uitzichten en een schommel waarbij je van de berg af schommelt en als je naar beneden kijkt een paar honderd meter naar beneden kijkt. Casa del Arbo heet het. Carlos vertelt hele verhalen in het spaans over as en wijst en veegt er doorheen. Wat beste Carlos verder vertelde weten we niet, want zo goed kunnen we geen spaans. Met si en ooooohh en muy bien vertelde Carlos rustig verder. Muy bien.

Na een notitie in het gastenboek begint het ineens keihard te regenen en zijn we gedwongen te schuilen met de andere bezoekers onder de onderkapping bij het huis van de man. Omdat we geen trui mee hadden genomen hadden we het flink koud. De aardige oude man haalt typsiche truien voor ons op en geeft ons pure kaneel om op te kauwen. Even later komt de man ook terug met iets wat op thee lijkt. Na een slokje te hebben gehad, kwamen we er achter dat er alcohol in zat. En niet zo´n beetje ook. Daar word je natuurlijk ook warm van! Het was een soort manderijnachtig drankje met rum of whiskey. We konden het niet helemaal thuis brengen, maar kregen er in ieder geval gloeiende wangetjes van. Omdat we niet meer naar beneden konden lopen door de hevige regen en gladheid, hebben we een taxie gedeeld met 3 andere toeristen die waren gestrand. Het waren 2 mensen uit de USA en die ander konden we niet goed bij een land plaatsen. De een zag er uit als een hippie en daar hadden we het dan ook over. Waarop ineens de derde persoon zegt ´ik spreek dezelfde taal als jullie doen´ O pardon hahahaha. Gelukkig konden zij er ook om lachen.

In de avond wilden we weer naar een andere hotspring, maar we waren toch een beetje gesloopt van alle indrukken. We hebben voor het eerst eten gekookt (nouja we, Ellis hehe) en daarna gedoucht. Toen we richting de stad liepen kwam er ineens allemaal prachtig vuurwerk. Het bleek het einde te zijn van een feestmaand. Er was volop muziek en er werd salsa gedanst. Al snel werd Ellis veroverd door iemand die bekend stond om de salsa king. En dat heeft ze geweten. Voor salsa lessen kan je je nu bij Ellis aanmelden. Als je uit de maat wil leren dansen kan dat nog steeds bij mij.

De volgende dag stond een jungle tour op de agenda. Netjes zitten we om half 9 klaar om opgehaald te worden. Na wat gebel heen en weer blijkt dat we worden opgehaald door een man en naar de organisatie moeten. We kiezen de juiste maat laarzen, maar gaan nog niet. Inmiddels anderhalf uur later blijkt dat de auto kapot is. Er komt een andere wagen voorrijden met slechts plek voor 1 voorin en 3 achterin. De rest moet dus in de laadbak. Gelukkig hebben wij een plekje in de auto gekregen. Halverwege moesten we ineens allemaal in de auto. 5 achterin en twee voorin, want in de laadbak mag niet van de politie. O, en met 8 in een auto gepropt kan wel? oke. Eenmaal onderweg stoppen we eerst bij een plek met allerlei soorten aapjes die zij hebben gered van stroperij. Sommigen nog enigszins agressief en beschadigd voor het leven. Arme aapies. Na weer een stukje te hebben gereden kwamen we aan bij een stam die leeft in de jungle. De gids kan weinig engels dus we begrijpen er niet veel van. We worden op een stoel neergezet en onze gezichten worden prachtig beschilderd met spul van een vrucht. Muy bien. Daarna worden we lekker rondgekanoëd over een riviertje. Na een klein ritje met de auto komen we aan bij een rivier waar we heerlijk in hebben gezwommen terwijl de gids eten voor ons kookt.

Tot zover het heerlijke jungle gevoel. We moesten daarna omhoog ploeteren door de modder, mega trappen, geen trappen, boomstronken alles kwam voorbij. Ik kreeg spontaan jeuk van alle beesten die langs kwamen. Eindelijk boven was daar een prachtig touw. We mochten dus ook nog even boven de jungle zweven alla tarzan. Daarna begon een afdaling alla tarzan. Het touw was denk ik om even in de sfeer te komen. We glibberen en vallen half naar beneden en grijpen ons vast aan elke boom die we tegen komen. We vrouw besluit ook nog even ¨off road ´ te gaan en we vallen half naar beneden. Ok, muy bien we zijn beneden. Uiteindelijk bracht de tocht ons nog naar een geweldige waterval waar we ook nog even konden zwemmen. Ik heb nog een mega termieten bult gezien, waarvan de gids er gerust een paar op eet. Ja lekker, maar nee bedankt. Of misschien toch.. euh nee. Dankje. Echt bedankt, maar nee. Nee dus. Nee. Dankje. Eenmaal terug bij de auto moesten Ellis en ik in de laadbak. We kregen kussentjes en een deken. Het was echt een geweldig uitzicht toen het eemaal donker was. Het onweerde en sterren waren goed te zien. Na deze jungle tocht en autorit in de laadbak zijn we misselijk en moe direct in slaap gevallen.

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd. Er was een fietsroute en je zou alleen maar naar beneden hoeven te gaan over een asfalt weg. Nou niet dus. Er moest ook omhoog gefietst worden. Toen we even gingen uitrusten op een uitzicht punt op een waterval zoefde er ineens iemand boven ons hoofd langs. HUH? Superman? Het blijkt dat je over het dal kan gaan aan een kabel in de houding van superman. Muy bien. Doen we. Wat een kick! Het fietsen naar andere watervallen was direct niets meer aan. We hebben nog een eind gefietst, waterval bekeken van verschillende punten en toen de fietsen in de taxie gedaan en weer omhoog gereden naar Baños.

Die avond hadden we allerlei plannen waar niets van terecht is gekomen. Moe en verbrand zaten we een beetje lui te doen. Ineens had Ellis een ingeving. KUT er moet nog een hostel geboekt worden. Alles was vol dus dat was even stressen. Uiteindelijk hebben we een hostel gevonden in cuenca, waar we dus nu zijn aangekomen na een busrit van 9 uur in totaal. Ee hadden een overstap gemist op 5 minuten omdat we te lang in de bus waren blijven zitten en met de taxi terug moesten. Ik hoor mezelf nog zeggen tegen ellis 'hey guayaqiel. Moeten we hier er niet uit?', waarop Ellis bromt 'dan had hij wel cuenca gezegd' oke. We moesten dus 3 uur doorbrengen op het busstation. Uiteindelijk na een vermoeiende rit kwamen we dan aan in Cuenca. Het ligt hoog in de bergen. We hebben vandaag de stad bekeken (het is de derde grootste stad van Ecuador), morgen gaan we naar een nationaal park en donderdag gaan we nog wat musea bekijken. Daarna met de nachtbus de grens over naar Peru. De busrit duurt 12 uur en dan komen we aan in Chiclayo, Peru. Vanaf daar zal ik mijn volgende blog schrijven.

En voor alle duidelijkheid, 20 januari zijn we weer in Nederland. Mijn liefste vriendje was braaf aan het aftellen. Schatje nog 71 dagen want dan is het de 22ste januari zegt hij. Om misverstanden te voorkomen wil ik toch nog even een keer extra melden dat het dus de 20ste is. Ik herhaal. De 20ste. Ik zie je dus de 20ste van januari weer op schiphol he liefje? Ok. Muy bien.

Ciaooooooo