Buenos Aires
Door: Mennon
Blijf op de hoogte en volg Manon
02 Januari 2014 | Argentinië, Buenos Aires
Het nieuwe jaar is begonnen. Nieuwe rondes, nieuwe kansen. Nieuw blog. Het vorige blog is gestopt met het bericht dat we naar de hotsprings zouden gaan. Met een last minute planning is dit echter niet gelukt. De bus terug zou namelijk gaan om 7 uur en dan wilden we ook eigenlijk wel in de bus zitten naar Buenos Aires. Dus da ken nait. Omdat Ellis en ik ook wel eens een beetje moe en lui zijn (jong en lui) wilden we de bus naar Buenos Aires online boeken. We hebben een Visa card via mijn papa dus dat kan. We vullen allerlei gegevens in en ineens gaat er iets mis. Bankrekening nummer. Maar van wie? Welke? Dan ineens komt er heel groot in beeld dat wij de visa card en het account van Ellis van de busmaatschappij hebben geblokkeerd. O shit. Wat doe je dan? Inderdaad. Je ouders in 3 verschillende whatsapp gesprekken stalken op hun vakantie. Gelukkig kregen we direct respons en belde mijn papa met de maatschappij van Visa en konden we de kaart met instructies via email deblokkeren. Nu dat account van Ellis nog. Mission Impossible. Dan ik maar een account aanmaken. Helaas. Ze koppelen ons aan elkaar. Dan zit er maar een ding op. Met onze luie ass naar het busstation. Lopend. Want een taxi vinden we te duur. En we hebben toch niets beters te doen dus even doorzetten.
Deze wandeling was ons toch net even te ver en nadat we de bus hebben geboekt, waar nog slechts 2 plaatsen naast elkaar beschikbaar waren, wilden we een bus terug pakken. We hebben alleen geen muntjes of kaart, want de kaart hebben we al aan Nederlands gegeven omdat wij toch uit checkten. Nouja, uit checkten. Betaalden. Want eenmaal in de nachtbus vonden we de sleutels nog. Oeps. Anyway. De bus. We stapten in een bus waar de naam van onze wijk met keoeinletters op stond. We lieten nog even op de kaart zien waar we heen moesten. Si Si Si esta bien. Muy bien. Dan vragen we iemand om de kaart ervoor te houden en dat wij die persoon geld geven, maar de beste man roept PASSEEE oftewel oprotten ga gewoon zitten. De Acuerdo.
We missen uiteraard net de juiste halte, maar besluiten te blijven zitten, anders is het weer zo ver lopen en het is zo warm etc zwaar leven je kent het wel. Ik lees de straat namen voor en Ellis zoekt ze op de kaart. En dan ineens verdwijnen we off the map. Ai niet zo muy bien. We besluiten te blijven zitten tot het bittere eind, wat nogal een eind was. Dan zegt de buschauffeur dat we eruit moeten, maar we willen niet. En blijven zitten. Hij brengt ons naar een klein plaatselijk busstation en zegt dat 'esparar' wat wachten betekent. Hij komt terug, gewapend met 4 andere buschauffeurs. Zij zullen wel even die kaart bekijken. 5 minuten later zitten we in de juiste bus terug met een Engels sprekende chauffeur die mij ook nog wel even een site wil emailen zodat we nooit meer verdwalen. Meneer de buschauffeur wijkt nog even af van de route om ons praktisch voor de deur af te zetten. Gratis. Muy bien. Bedankt he. Haleluja. De bus is dus geboekt. Op naar Buenos Aires!
Buenos Aires is de hoofdstad van Argentinie en heeft ongeveer 2.8 miljoen inwoners. Het ligt aan de kust. Het schijnt een opvallende skyline te hebben met een `eclectische` stijl. Veel verschillende soorten stijlen dus. De stad staat bekend om de artistieke en intelectuele kanten. Het werd in 2005 City of Desgin, benoemd door Unesco. En in 2011 werd het wereldboekenstad. Leuk he? Vind ik ook.
Het is 15 uurtjes met de bus. Inmiddels zijn we zo gewend om zulke einden te reizen dat we voor die 15 uurtjes niet meer bang zijn. Na een beste nachtrust komen we in de ochtend tegen 11 aan in Buenos Aires. We lopen naar de taxi maar hebben geen goed adres van het Hostel. De beste man pakt zijn navigatie erbij en uiteindelijk komen we eruit. Nu nog even 45 peso betalen. We geven een aantal briefjes, maar dan ineens wil de beste man deze briefjes niet aannemen. Hemeltjelief, wat is dit nou weer. We zeggen in het spaans dat we geen andere briefjes hebben, waarop het antwoord van de taxi man is dat hij dan de politie belt. Nou prima, je doet maar facking sukkel. We grappen nog even door en geven nog meer verrotte briefjes. Helaas wordt de man er niet vrolijker op. Okeeeeeeeeee, hier heb je dan normale briefjes die niet kapot zijn. Hij gaat na een grondige inspectie akkoord en roept VAMOS. jaja kale even rustig nu he, we gaan al. Hij geeft onze tassen en wil een kleffe kus geven. Euh ja nee bedankt zeg maar. O wacht missc.. nee. Bedankt. Echt niet. Helaas heeft ellis minder geluk en krijgt nog even een dikke pakkerd. Dan doet hij snel de klep dicht en rijdt weg. Met ons net nieuw gekochtte eten en drinken nog in de kofferbak. De asshole. Achteraf blijkt het ook nog een aansteller, want ook kapotte briefjes horen mensen gewoon aan te nemen. A fijn, we zijn er dus. Buenos Aires.
De vrouw achter de balie vraagt verbaasd of we alweer komen inchecken. Eh wat? Nee, we proberen in te checken voor de eerste keer. Als t even kan. I am really sure i have seen you guys before. En dat blijft ze herhalen. Omdat ze direct een band met ons voelt besluit ze om ons een upgrade te geven voor een nacht. We mogen naar een twee persoons kamer inplaats van een dorm van 6. TOP. Eigen badkamer, airco, heerlijke bedden en een bad! Muy bien.
Alles in Argentinie is best wel duur in vergelijking met de andere landen, vooral in vergelijking met Bolivia. Het goedkoopste wat we kunnen vinden is een mac. Iets waarvan we ook zeker weten dat onze magen daar niet van slag van raken. Een goed ontbijt bij de mac en een mac flurry later checken we in onze prive kamer in. Even opladen, zowel onszelf als al het elektronische geschut. Daarna vragen we aan de meid die een band met ons voelt of zij ons voor vandaag de leukere dingen kan aanwijzen. We lopen op haar advies naar een hele grote markt, waar wij ons chili, argentinie en brazilie bandje scoren met een korting. Muy bueno. Op deze markt zijn ook veel souveniers en zelfgemaakte spulletjes te vinden. Aan het eind van de markt moeten we afslaan, en zouden we bij zee uitkomen. Helaas is de `zee` een soort rivier met zout water. Geen golven, geen strand. Inmiddels hebben we het ook knap warm en zweten we ons kapot. Blij dat we terug zijn, bedenken we ineens dat we ook nog boodschappen moeten doen. Opzoek naar de winkel dus.
We worden nog steeds regelmatig nagevloten en aangesproken. We raken er aan gewend, en negeren doen we dan meestal ook. Een lange man begint ook vanaf de overkant te roepen dat we mooi zijn. Uit een reflex zwaaien we terug. Kut. We lopen door, tot we erachter komen dat we de verkeerde kant op lopen en moeten omdraaien. Ook die man bedenkt zich niet en steekt de straat over en probeert met ons te praten. Hij kan alleen spaans en laten wij dat nou net niet spreken. Na een blok met ons te zijn meegelopen gaat hij gelukkig weg. Muy bien. oke doei.
Volgende dag besluiten we naar een kleine wijk te gaan in Buenos Aires, La Boca. Deze wijk staat er bekend om dat er Tango (de dans van argentinie) op straat wordt gedanst en er vele kleurrijke huisjes staan. We pakken in een keer de goede bus heen en terug. Eten nog even bij de Mac. Daarna is het tijd voor een powernap, want in de avond moet er een feestje worden gebouwd! Abrupt komt er een einde aan mijn slaapje, want Ellis springt van het stapelbed. `HET IS 2 MINUTEN VOOR 8` fack shit vamos vamos. Half aangekleed sprinten we naar de wifi om een filmpje te versturen naar het thuisfront en allerlei andere leuke berichten te ontvangen. Er wordt ondertussen spacende muziek gedraaid dus we zijn weer wakker. Muy bien. Aankleden en goan.
We hebben namelijk via het hostel een feest geboekt dat het hostel organiseert. Dit was de beste optie, omdat restaurants de prijzen verhogen tot wel 1000 pesos (delen door 7 is de prijs in euro) en de clubs zijn allemaal afgehuurd voor andere feesten. Ons feest bestaat uit een diner waar je onbeperkt kan eten en drinken, daarna een transfer naar een grote club aan de kust. We hebben op de eerste dag twee leuke braziliaanse stellen ontmoet en een andere man uit brazilie, dus samen gaan we naar het feest. Er wordt rijkelijk gegeten, allerlei typisch argentijns eten. Er wordt natuurlijk nog rijkelijker gedronken. We hebben 2 uur de tijd om ons vol te gieten, dus iedereen haalt zoveel mogelijk bij de bar en midden op de dansvloer maakten we een kringetje om het drinken te bewaken. Dan is het eindelijk zo ver. In Buenos Aires kan het nieuwe jaar ook beginnen. We tellen af in het spaans en dan gaat het los. O wacht. Toch niet. Het vuurwerk bestaat uit een sierpijl en een sierpot. Gelukkig krijgen we allerlei fotos en filmpjes van het thuisfront en maken we ook zonder vuurwerk de grootste pret. Omdat Ellis en ik vroeg hebben geboekt mogen we in de party bus! Keihard muziek aan en goan met die banaan.
De club was ook heel mooi. Modern ingericht, met 5 verschillende danszalen. Buiten wordt er dance muziek gedraait en binnen reggeaton en andere soorten muziek. Dikke prima. We dansen tot in de late uurtjes, tot de zon op komt. Met onze beste glimlach mogen we nog even weer de VIP ruimte in om zo optimaal te kunnen genieten van de zonsopgang. Dan wordt het tijd om terug te gaan. `Hey el zit de transfer terug er eigenlijk ook in?` `Ja geen idee` O. Tijd voor een taxi. Die kost alleen wel 120 pesos voor 5 personen, dus we pakken een bus. We zien er 1 staan en rennen er met zn allen op af. De buschauffeur is druk bezig met twee andere toeristen (jongens) die moeten betalen. Wij sneeken daar stiekem achterlangs. BAM FREE RIDE. Arriba Cinco!
Volgende dag is een dag om rustig aan te doen. Dat kon ook niet anders, want alles is dicht! Oeps, niet over na gedacht. Datzelfde probleem hadden we ook al 31 december. Toen we een boot wilden boeken naar Uruguay. Nait best. We halen wat eten, waarvan we even denken dat we per ongeluk hondenvoer hebben gekocht. Dit was niet het geval (al zeggen we niets met zekerheid haha), maar met ketchup smaakt alles al een stuk beter. Daarna besluiten we maar weer eens naar de mac te gaan. Je moet toch wat he. Ook hebben we lopend een bezoek gebracht aan een andere buurt van Buenos Aires, waar een begraafplaats is met allerlei graven van rijke mensen. Machtig groot dus. Sommige ramen zijn inmiddels open en kapot, komt echt een vreselijke lucht uit. En het eind dat we op de brakke dag hebben gelopen weegt niet op tegen hoe mooi het was. In Bolivia vonden we de begraafplaats meer indrukwekkend. Helaas, dan volgt weer de lange weg naar het hostel terug. We kruizen nog even 9 de julio, de breedste straat ter wereld en lopen zelfs door rood, ken allemoal. Dan zijn we eindelijk terug.
We willen ons toch een beetje nuttig maken, dus we hebben direct een nieuwe planning gemaakt. We plannen namelijk beetje bij beetje. Van ecuador tot peru en van peru tot en met bolivia en van bolivia tot Buenos Aires. Helaas is het einde alweer in zicht. Nog 18 dagen te gaan en nog zoveel dat we willen doen. Dat wordt dus weer een strakke planning. Ons kent ons. Als dat maar goed gaat.
We hebben nu een planning gemaakt tot het einde. Vanavond pakken we de boot naar Uruguay en blijven een nachtje in Colonia del sacremento. Daarna door naar Montevideo. Vanaf daar moeten we nog steeds uitzoeken of vliegen of bus goedkoper sneller praktischer is etc. Wel weten we dat we naar de iguazu watervallen moeten (en willen) en vanaf daar naar Bonita. We hebben inmiddels ook een vlucht geboekt van een plaatsje vlak bij Bonita naar Rio de Janeiro. Dat is allemaal net wat sneller en even duur. Muy bien. Vandaag zijn we naar de boot maatschappij gerend (zonder pasoort, DOM) om de boot te boeken. Dit kon nog net. Ik fop de muts achter de balie door mijn ID kaart foto te laten zien op mijn telefoon en daarna te zeggen dat zij mijn paspoort nr verkeerd heeft overgenomen en geef alsnog mijn paspoort nr. Muy bien, scheelt heen en weer rennen. We hebben blijkbaar een snelle boot geboekt, want het duurt maar 1 uur ipv drie uur. Ook muy bien weer.
We verlaten dus Argentinie voor even, om een uitstap te maken naar Uruguay. We gaan nog wel terug naar Argentinie, om de watervallen te bekijken. In Uruguay zijn we weer een stapje dichterbij de tijd in Nederland, namelijk nog maar 3 uurtjes verschil. Ik ben benieuwd wat de laatste 2 weken ons zal brengen. Bring it on.
Ciaaooooo
Deze wandeling was ons toch net even te ver en nadat we de bus hebben geboekt, waar nog slechts 2 plaatsen naast elkaar beschikbaar waren, wilden we een bus terug pakken. We hebben alleen geen muntjes of kaart, want de kaart hebben we al aan Nederlands gegeven omdat wij toch uit checkten. Nouja, uit checkten. Betaalden. Want eenmaal in de nachtbus vonden we de sleutels nog. Oeps. Anyway. De bus. We stapten in een bus waar de naam van onze wijk met keoeinletters op stond. We lieten nog even op de kaart zien waar we heen moesten. Si Si Si esta bien. Muy bien. Dan vragen we iemand om de kaart ervoor te houden en dat wij die persoon geld geven, maar de beste man roept PASSEEE oftewel oprotten ga gewoon zitten. De Acuerdo.
We missen uiteraard net de juiste halte, maar besluiten te blijven zitten, anders is het weer zo ver lopen en het is zo warm etc zwaar leven je kent het wel. Ik lees de straat namen voor en Ellis zoekt ze op de kaart. En dan ineens verdwijnen we off the map. Ai niet zo muy bien. We besluiten te blijven zitten tot het bittere eind, wat nogal een eind was. Dan zegt de buschauffeur dat we eruit moeten, maar we willen niet. En blijven zitten. Hij brengt ons naar een klein plaatselijk busstation en zegt dat 'esparar' wat wachten betekent. Hij komt terug, gewapend met 4 andere buschauffeurs. Zij zullen wel even die kaart bekijken. 5 minuten later zitten we in de juiste bus terug met een Engels sprekende chauffeur die mij ook nog wel even een site wil emailen zodat we nooit meer verdwalen. Meneer de buschauffeur wijkt nog even af van de route om ons praktisch voor de deur af te zetten. Gratis. Muy bien. Bedankt he. Haleluja. De bus is dus geboekt. Op naar Buenos Aires!
Buenos Aires is de hoofdstad van Argentinie en heeft ongeveer 2.8 miljoen inwoners. Het ligt aan de kust. Het schijnt een opvallende skyline te hebben met een `eclectische` stijl. Veel verschillende soorten stijlen dus. De stad staat bekend om de artistieke en intelectuele kanten. Het werd in 2005 City of Desgin, benoemd door Unesco. En in 2011 werd het wereldboekenstad. Leuk he? Vind ik ook.
Het is 15 uurtjes met de bus. Inmiddels zijn we zo gewend om zulke einden te reizen dat we voor die 15 uurtjes niet meer bang zijn. Na een beste nachtrust komen we in de ochtend tegen 11 aan in Buenos Aires. We lopen naar de taxi maar hebben geen goed adres van het Hostel. De beste man pakt zijn navigatie erbij en uiteindelijk komen we eruit. Nu nog even 45 peso betalen. We geven een aantal briefjes, maar dan ineens wil de beste man deze briefjes niet aannemen. Hemeltjelief, wat is dit nou weer. We zeggen in het spaans dat we geen andere briefjes hebben, waarop het antwoord van de taxi man is dat hij dan de politie belt. Nou prima, je doet maar facking sukkel. We grappen nog even door en geven nog meer verrotte briefjes. Helaas wordt de man er niet vrolijker op. Okeeeeeeeeee, hier heb je dan normale briefjes die niet kapot zijn. Hij gaat na een grondige inspectie akkoord en roept VAMOS. jaja kale even rustig nu he, we gaan al. Hij geeft onze tassen en wil een kleffe kus geven. Euh ja nee bedankt zeg maar. O wacht missc.. nee. Bedankt. Echt niet. Helaas heeft ellis minder geluk en krijgt nog even een dikke pakkerd. Dan doet hij snel de klep dicht en rijdt weg. Met ons net nieuw gekochtte eten en drinken nog in de kofferbak. De asshole. Achteraf blijkt het ook nog een aansteller, want ook kapotte briefjes horen mensen gewoon aan te nemen. A fijn, we zijn er dus. Buenos Aires.
De vrouw achter de balie vraagt verbaasd of we alweer komen inchecken. Eh wat? Nee, we proberen in te checken voor de eerste keer. Als t even kan. I am really sure i have seen you guys before. En dat blijft ze herhalen. Omdat ze direct een band met ons voelt besluit ze om ons een upgrade te geven voor een nacht. We mogen naar een twee persoons kamer inplaats van een dorm van 6. TOP. Eigen badkamer, airco, heerlijke bedden en een bad! Muy bien.
Alles in Argentinie is best wel duur in vergelijking met de andere landen, vooral in vergelijking met Bolivia. Het goedkoopste wat we kunnen vinden is een mac. Iets waarvan we ook zeker weten dat onze magen daar niet van slag van raken. Een goed ontbijt bij de mac en een mac flurry later checken we in onze prive kamer in. Even opladen, zowel onszelf als al het elektronische geschut. Daarna vragen we aan de meid die een band met ons voelt of zij ons voor vandaag de leukere dingen kan aanwijzen. We lopen op haar advies naar een hele grote markt, waar wij ons chili, argentinie en brazilie bandje scoren met een korting. Muy bueno. Op deze markt zijn ook veel souveniers en zelfgemaakte spulletjes te vinden. Aan het eind van de markt moeten we afslaan, en zouden we bij zee uitkomen. Helaas is de `zee` een soort rivier met zout water. Geen golven, geen strand. Inmiddels hebben we het ook knap warm en zweten we ons kapot. Blij dat we terug zijn, bedenken we ineens dat we ook nog boodschappen moeten doen. Opzoek naar de winkel dus.
We worden nog steeds regelmatig nagevloten en aangesproken. We raken er aan gewend, en negeren doen we dan meestal ook. Een lange man begint ook vanaf de overkant te roepen dat we mooi zijn. Uit een reflex zwaaien we terug. Kut. We lopen door, tot we erachter komen dat we de verkeerde kant op lopen en moeten omdraaien. Ook die man bedenkt zich niet en steekt de straat over en probeert met ons te praten. Hij kan alleen spaans en laten wij dat nou net niet spreken. Na een blok met ons te zijn meegelopen gaat hij gelukkig weg. Muy bien. oke doei.
Volgende dag besluiten we naar een kleine wijk te gaan in Buenos Aires, La Boca. Deze wijk staat er bekend om dat er Tango (de dans van argentinie) op straat wordt gedanst en er vele kleurrijke huisjes staan. We pakken in een keer de goede bus heen en terug. Eten nog even bij de Mac. Daarna is het tijd voor een powernap, want in de avond moet er een feestje worden gebouwd! Abrupt komt er een einde aan mijn slaapje, want Ellis springt van het stapelbed. `HET IS 2 MINUTEN VOOR 8` fack shit vamos vamos. Half aangekleed sprinten we naar de wifi om een filmpje te versturen naar het thuisfront en allerlei andere leuke berichten te ontvangen. Er wordt ondertussen spacende muziek gedraaid dus we zijn weer wakker. Muy bien. Aankleden en goan.
We hebben namelijk via het hostel een feest geboekt dat het hostel organiseert. Dit was de beste optie, omdat restaurants de prijzen verhogen tot wel 1000 pesos (delen door 7 is de prijs in euro) en de clubs zijn allemaal afgehuurd voor andere feesten. Ons feest bestaat uit een diner waar je onbeperkt kan eten en drinken, daarna een transfer naar een grote club aan de kust. We hebben op de eerste dag twee leuke braziliaanse stellen ontmoet en een andere man uit brazilie, dus samen gaan we naar het feest. Er wordt rijkelijk gegeten, allerlei typisch argentijns eten. Er wordt natuurlijk nog rijkelijker gedronken. We hebben 2 uur de tijd om ons vol te gieten, dus iedereen haalt zoveel mogelijk bij de bar en midden op de dansvloer maakten we een kringetje om het drinken te bewaken. Dan is het eindelijk zo ver. In Buenos Aires kan het nieuwe jaar ook beginnen. We tellen af in het spaans en dan gaat het los. O wacht. Toch niet. Het vuurwerk bestaat uit een sierpijl en een sierpot. Gelukkig krijgen we allerlei fotos en filmpjes van het thuisfront en maken we ook zonder vuurwerk de grootste pret. Omdat Ellis en ik vroeg hebben geboekt mogen we in de party bus! Keihard muziek aan en goan met die banaan.
De club was ook heel mooi. Modern ingericht, met 5 verschillende danszalen. Buiten wordt er dance muziek gedraait en binnen reggeaton en andere soorten muziek. Dikke prima. We dansen tot in de late uurtjes, tot de zon op komt. Met onze beste glimlach mogen we nog even weer de VIP ruimte in om zo optimaal te kunnen genieten van de zonsopgang. Dan wordt het tijd om terug te gaan. `Hey el zit de transfer terug er eigenlijk ook in?` `Ja geen idee` O. Tijd voor een taxi. Die kost alleen wel 120 pesos voor 5 personen, dus we pakken een bus. We zien er 1 staan en rennen er met zn allen op af. De buschauffeur is druk bezig met twee andere toeristen (jongens) die moeten betalen. Wij sneeken daar stiekem achterlangs. BAM FREE RIDE. Arriba Cinco!
Volgende dag is een dag om rustig aan te doen. Dat kon ook niet anders, want alles is dicht! Oeps, niet over na gedacht. Datzelfde probleem hadden we ook al 31 december. Toen we een boot wilden boeken naar Uruguay. Nait best. We halen wat eten, waarvan we even denken dat we per ongeluk hondenvoer hebben gekocht. Dit was niet het geval (al zeggen we niets met zekerheid haha), maar met ketchup smaakt alles al een stuk beter. Daarna besluiten we maar weer eens naar de mac te gaan. Je moet toch wat he. Ook hebben we lopend een bezoek gebracht aan een andere buurt van Buenos Aires, waar een begraafplaats is met allerlei graven van rijke mensen. Machtig groot dus. Sommige ramen zijn inmiddels open en kapot, komt echt een vreselijke lucht uit. En het eind dat we op de brakke dag hebben gelopen weegt niet op tegen hoe mooi het was. In Bolivia vonden we de begraafplaats meer indrukwekkend. Helaas, dan volgt weer de lange weg naar het hostel terug. We kruizen nog even 9 de julio, de breedste straat ter wereld en lopen zelfs door rood, ken allemoal. Dan zijn we eindelijk terug.
We willen ons toch een beetje nuttig maken, dus we hebben direct een nieuwe planning gemaakt. We plannen namelijk beetje bij beetje. Van ecuador tot peru en van peru tot en met bolivia en van bolivia tot Buenos Aires. Helaas is het einde alweer in zicht. Nog 18 dagen te gaan en nog zoveel dat we willen doen. Dat wordt dus weer een strakke planning. Ons kent ons. Als dat maar goed gaat.
We hebben nu een planning gemaakt tot het einde. Vanavond pakken we de boot naar Uruguay en blijven een nachtje in Colonia del sacremento. Daarna door naar Montevideo. Vanaf daar moeten we nog steeds uitzoeken of vliegen of bus goedkoper sneller praktischer is etc. Wel weten we dat we naar de iguazu watervallen moeten (en willen) en vanaf daar naar Bonita. We hebben inmiddels ook een vlucht geboekt van een plaatsje vlak bij Bonita naar Rio de Janeiro. Dat is allemaal net wat sneller en even duur. Muy bien. Vandaag zijn we naar de boot maatschappij gerend (zonder pasoort, DOM) om de boot te boeken. Dit kon nog net. Ik fop de muts achter de balie door mijn ID kaart foto te laten zien op mijn telefoon en daarna te zeggen dat zij mijn paspoort nr verkeerd heeft overgenomen en geef alsnog mijn paspoort nr. Muy bien, scheelt heen en weer rennen. We hebben blijkbaar een snelle boot geboekt, want het duurt maar 1 uur ipv drie uur. Ook muy bien weer.
We verlaten dus Argentinie voor even, om een uitstap te maken naar Uruguay. We gaan nog wel terug naar Argentinie, om de watervallen te bekijken. In Uruguay zijn we weer een stapje dichterbij de tijd in Nederland, namelijk nog maar 3 uurtjes verschil. Ik ben benieuwd wat de laatste 2 weken ons zal brengen. Bring it on.
Ciaaooooo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
