Cuenca & Peru

Zoals beschreven in het vorige reisverslag hebben Ellis en ik de eerste lange reis naar een andere stad gemaakt, namelijk Cuenca. Deze reis ging echter niet geheel volgens plan. De bus stations in Ecuador heb ik misschien al eens beschreven, maar een keer extra kan zeker geen kwaad. In Ecuador heb je verschillende maatschappijen die allemaal bij elkaar in 1 gebouw zitten. Al deze mensen hebben mannetjes rond lopen en schreeuwen de godganze tijd waar de bus heen gaat. Als je dus binnen komt met je backpack dan wordt je direct belaagd door kerels en ze trekken je nog net niet mee naar hun maatschappij hokje. We waren er achter gekomen dat we naar Riobamba moesten en daar een andere bus moesten pakken,die vaak in het uur zou gaan. Deze reis zouin totaal 8 uur duren. We zaten enigszins trots (en misselijk) in de bus. Eenmaalin Riobamba riep de buschauffeur iets over Guayaquil. Ik vroeg aan Ellis of we er hier dan niet uit moesten. Ellis bromde terug dat de chauffeur dan wel Cuenca had gezegd. Ach ja. Logisch. Even later moesten we er uit, maar niks leek op een busstation. Euh, Disculpe? (pardon) Busterminal Cuenca? KUT we hadden er dus wel uit gemoeten. Geen paniek. We pakten een taxi en die bracht ons terug naar het bus station. Daar liepen we met een schreeuwend mannetje mee naar de juiste maatschappij. KUT de bus gemist op 8 minuten. De volgende gaat 3 uur later. Zoals Ellis en ik wel vaker tegen elkaar zeggen, ´daar zitten we dan´.. Niet zo muy bien.

Eenmaal in Cuenca aangekomen na een te lange busrit met iets te veel enge mannen in de bus, wilden we zo snel mogelijk een taxi. Het luik van de bus ging open en daar lag maar 1 backpack. Omygod waar the hell is de andere backpack!? Maar, geen paniek. Die was op de een of andere manier in de andere laadruimte terecht gekomen. Muy bien. Taxi van 3 dollar maar what the hell. Grote stad, enge mensen, veel spullen. Goan met die Banaan.

Het hostel in Cuenca was een gezellig hostel, wat tevens een bar is waar veel mensen uit de stad heen gaan. Altijd druk dus. We vonden dat we na deze helse dag wel een cocktail hadden verdiend. Toen we ook nog happy hour ontdekten was dit hostel helemaal muy bien.

Cuenca is het Rome van Ecuador zegt men. En ik heb werkelijk geen idee want ik ben nog nooit inRome geweest. Maar het is een prachtige stad met mega kathedralen, klinkerweggetjes, old school lantarenpalen en schattige bloemenmarkten. De eerste dag hebben we dan een combinatie gedaan van dingen uitzoeken en regelen, midden in deze mooie stad. Tevens hebben we een museum met moderne kunst bezocht en heerlijk langs de rivier gelopen en in het park gechilld.

De volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan het ´El Cajas National Park´. We wilden eigenlijk een tour boeken, maar dit kostte 50 dollar pp. Je kan ook op eigen houtje gaan. De man van het bedrijf waar je tours kan boeken maakte ons echter een beetje bang. Yeah do remember that all the rivers flow east toCuenca so if you get lost just follow the river bladieblaaaaaa. We luisterden al niet meer. 50 dollar. Niet muy bien. Wij kunnen dit zelf wel. Einde discussie. Senor.

Nou, daar zaten we dan dus weer. In de bus. Het was even een gedoe want de man dacht dat wij naar Guayaquil wilden en wilde per se dat wij een ticket kochten. Wij naar de man die keihard CAJAS schreeuwt en sleurden hem aan de arm mee naar de man bij het poortje. Wij waren dit keer op tijd (echt waar), maar de tijd begon nu toch te dringen. Gelukkig legde deman die andere gast even haar fijn uit dat wij geen ticket hoefden. Hey Señor, bedankt he. Eenmaal in de bus dachten we ja hoe weten we nou dat we eruit moeten. Met ons beste spaans zou de man ons uiteindelijk een teken geven. Muy bien. Daarna kwam deze zelfde beste man langs om het geld op te halen. Wij zo goed voorbereid als we zijn wisten dat dit slechts 2 dollar moest zijn. De man gaf ons echter niet genoeg geld terug en na even afwachten gingen we hem toch maar weer in ons beste spaans aanspreken. Hij sputterde nog even tegen, maar echte hollanders als we zijn hebben we uiteindelijk het juiste wisselgeld terug gekregen.

Na een tijdje stopte de bus en wij stapten uit. Direct duizelig en dronken en facking koud. Shit man, hoe hoog zijn we nu wel niet. Blijkt dat we inderdaad even 1500 m waren gestegen en op 4000 m bivakeerden. Er werd ons verteld dat we een kaart mee kregen en dat het tien dollar pp entree was. Dit was beiden niet het geval. De vrouw legde ons de route uit. Paars. Een rondje. Kan niet moeilijk zijn. We waren nog maar net op weg, als we achter ons ineens horen ´Alee hé, we spreken hetzelfde taalske´. EUHHH even voor de duidelijkheid en om verwarring te voorkomen voor je Amerikaanse vriendje. Nee, we spreken niet dezelfde taal. Jij bent namelijk een belg en belgen spreken geen Nederlands. Dus, manneske, doorlopen aub want we willen even een fotoske maken. Na een tijdje was de belg ons weer aan het opwachten. Hij had namelijk een wilde lama gespot. Aardig dat hij dat even wilde laten zien. Het bleek echter na een paar minuten een flinke wijsneus te zijn. Meneer wist wel de weg en wij waren zo dom om hem te volgen, omdat de paarse puntjes volgen toch moeilijker was dan wij dachten. Wie volgt er nou een belg vraag je je af. Ja. Het zal de hoogte wel geweest zijn. Na een uur te hebben gedwaald in een nationaalpark waar dus ook wolven voorkomen zien we eindelijk een gids die ons kan vertellen hoe we wel moeten lopen. Een beetje links hier en een beetje rechts om die andere mega berg en dan moet het wel goed komen. De belg heeft zijn oren blijkbaar kapot en doet niets wat de gids zei. Euh, ja. Doei hé wij gaan die kant op. Ga jij maar lekker effekes t andere kantje op. Doe voorzichtigekes. Ok moi.

Na bijna drie uur te hebben gelopen komen we inmiddels allang geen paarse paaltjes meer tegen. Blijf ten alle tijde op het pad. Ja euh welk pad? We volgen dingen wat lijken op paden en komen werkelijk langs alles en moeten over rivieren heen. We zijn er achter dat over rivieren heen niet mijn ding is. Het ging ongeveer zo. Ellis ´Ja ik kan dit wel, gewoon zo en zo en dan die en dan zus en zo´ Nou, kan ik dus ook wel, dacht ik. Maar nee, ik kan dat niet. Ik kom vast te staan op een wiebelsteen en glijdt er langzaam vanaf. Ik roep ´Ellis kom daar staan en pak mijn hand in glijdt eraf!´ Ellis zegt ´Nee ik kan dit ook dus jij ook!´ Ik schreeuw in alle woede ´KOM GODVERDOMME DAAR STAAN IK BEN JOU TOCH NIET MAN IK PLEUR IN DIT WATER´ En thank god komt Ellis dan toch in de benen en hielp me ook over andere riviertjes heen. Muy bien. Muchas gracias. Na prachtige meren, bergen en planten te hebben gezien hebben we dan eindelijk het eindpunt bereikt. Denken we.We moeten nog even drie keer doorprikkeldraad kruipen, door n weiland met schoapen banjeren en dan zijn we eindelijk bij de grote weg. De eerste de beste bus springen we in. Op naar dat cocktail happy hour!

De dag daarna hebben we een hoedenmuseum bezocht en wilden we naar een zoologico. Een mini dierentuin, maar deze was helaas gesloten. We wilden nog naar de bank om geld te wisselen, maar banken zijn niet echt ons ding. Ook deze morgen was het een hele opgave en heen en weer geloop om geld op te halen en met geld wisselen ging het dan ook niet beter. Weer een paspoort nodig. Wat een mucho gezeik. Nou,wij weer helemaal naar het hostel gelopen en toen we eenmaal terug kwamen bij de bank was het dicht. Jahoor, daar zitten we dan weer. In het hostel hebben we de laatste uurtjes doorgebracht, onszelf uit te drogen. Er stond ons namelijk een 12 uur durende busrit te wachten naar Peru. Ja, na drie en halve week moeten we Ecuador dan echt verlaten met pijn in ons hart. En waarom? Nou..

We zitten in de nachtbus en zijn een uur eerder dan verwacht bij de grens. We worden wakker gemaakt door een man die met zijn vuist op zijn hand slaat. Oh mijn hemel wat the fuck is dit? Is de bus nu al gekaapt? O een stempel halen. Ok, muy bien. We stappen uit want we moeten lopend over de grens. Geen idee waarom. We hadden horror verhalen op internet gelezen over hoe gevaarlijk het is en hoeveelermis kan gaan dus we knepen hem wel een beetje. (Ja ma, soms is het beter dat je gewoon niet alles weet hehehe) Eenmaal opde grens was er geen kip te bekennen, vulden we een papiertje in, werden er stempels in ons paspoort gemept en kloar. De rest van de reis hadden we niet heel goed uitgezocht en geen hostels geboekt. Hostels waren in deplaatsen waar we stopten zeer prijzig en de steden waren niet heel aantrekkelijk. We gingen dus kijken hoe ver we kwamen, en dat hebben we geweten.

We vertrokken om 22:00 van cuenca ecuador naar Chiclayo (peru). Daar kwamen we de volgende ochtend om 10:30 aan. Het was een verschrikkelijke stad en de cultuurshock werd ons even teveel. Er zijn brommertaxies, veel armoede en Bendes staan nog bij elkaar geclusterd. Nee, ik wil niet uitstappen. Mammie help. Helaas is mijn mammie in Nederland dus moesten we de volgende bus boeken naar Trujillo, een andere grote stad in Peru. Onze minimale voorbereiding wegens onmacht heeft ons geleerd dat dit een oke stad is, maar dat er verder niets te doen is. En ook hier was geen goed hostel te vinden om te overnachten, maar we zullen zien hoe ver we komen. De bus vanuit Chiclayo vertrekt om 11:30 weet de mevrouw ons te vertellen. We kijken opdeklok en schrikken ons dood. Disculpe señora, dos minutos voor le bus. Si, zegt ze en kijkt ons glimlachend aan. FUCK waar the hell moeten we heen. Blijkbaar moeten we onze backpacks inchecken en alles moet via je paspoort. De bus start en wij kijken in paniek naar de muts die onze paspoorten controleert. Ze zwaait even en de bus gaat weer uit. Ok,muy bien.

En dan even voor de duidelijkheid. De bussen in Peru zijn zeer anders geregeld dan in Ecuador. Waar in Ecuador alles bij elkaar zit, is in Peru juist elke maatschappij op een andere plek in de stad. Prijzen vergelijken kost dus zeer veel tijd en in onze minimale voorbereiding hebben we geleerd dat je niet altijd eerste klas hoeft te reizen maar dat tweede klas ook goed is. Er bestaat ook nog een derde klas maar dat is dan weer iets gevaarlijker, ofzoiets.

De busreis van Chiclayo naar Trujillo duurde 4 uur. We kwamen aan om 15:30 en direct kwamen er mannetjes op ons afgerend. We moesten met hun maatschappij nog verder reizen en of wij geld wilden wisselen. Nou,dat geld moesten wij inderdaad nog wisselen, dus het onderhandelen like a boss was begonnen. In Peru is 1 dollar 2.90 Sol (volgens de lonely planet). De man probeerde het eerst voor 2.40, maar dat wilden we niet. Hij bleef steken op 2.50 en zei dat als wij naar de stad moesten met een taxi om geld te wisselen het op hetzelfde neer kwam. Nou en señor, wij zijn hollanders. Maximale eruit halen. En dit maximale was 2.70. Prima deal dus. Een taxi chauffeur van de maatschappij waar we eerst mee reisden scheurde ons naar de volgende maatschappij en daarna weeeer naar een andere maatschappij. Uiteindelijk konden we nog een nachtbus pakken naar Huaraz, alleen vertrok deze pas om 21:30. Dat betekent dat we dus 6uur moeten doorbrengen op het busstationnetje. Gelukkig zag mijn getrainde oog al snel een KFC en hebben we daar 4 uur lang gezeten en een globale planning gemaakt van welke steden we nog willen bezoeken. Na dezeplanning verhuisden we in hetzelfde gebouw nog even voor een paar uur naar de pizzahut en konden we de bus in. Muy bien.

Het was een zeer luxe bus inclusief een stewardesse die ons eten en drinken bracht. Al dronken wij bijna niks, want er is vaak geen wc aan boord die werkt. Na een lange nacht komen we dan eindelijk aan in Huarez om 04:30. Ai, hadden we nu maar een hostel geboekt. Gelukkig is onze USB uit een eerder blog multifunctioneel en kan deze ook prima hostels voor ons vinden die aan onze eisen voldoen en smst ons het adres. We springen in de taxi en bellen net zo lang aan bij het hostel tot de mensen open doen. Hey bedankt he. Er waren geen kamers meer met meerdere bedden (dat is veel goedkoper) dus werden we in een luxe kamer gepland voor 65 sol voor twee personen. Beetje duur, maar moet maar. Ontbijt zat er bij in ,tot 10 uur. Nadat wij de volgende ochtend (vandaag dus) geen ontbijt konden vinden of uberhaupt iemand van het personeel werden we toch een beetje pissig. We zagen dat er wel andere kamers beschikbaar waren en waar de fuck was het ontbijt!? We besloten iets te doen geheel tegen de regels in. We moesten 65 sol betalen, maar hebben ons briefje achter de balie gepakt,40 sol neergelegd, een uitleg erbij in het engels en hebben het op een lopen gezet. Ja, je zou denken rennen. Maar die backpacks wegen nog al wat en we zijn weer op 4000 meter hoogte dus het ging allemaal iets langzamer. Met het adres in de hand van een ander hostel gingen we daar heen. We hebben onze spullen gedropt,de stad verkent en de nachtbus geboekt voor morgen om richting Lima te vertrekken om 22:30. Eerst gaan we morgen de laguna 69 bekijken met een tour die we hebben geboekt. We zijn ten slotte niet voor niets hier helemaal naar toe gegaan met de bussen! Vanuit Lima zal ongetwijfeld een nieuw verhaal volgen.

Muy bien. Ciao.