Mendoza
Door: Mennon
Blijf op de hoogte en volg Manon
28 December 2013 | Argentinië, Mendoza
Het is alweer een tijdje geleden, en aangezien Tom het echt niet meer kan wachten, begin ik dan toch maar met schrijven. We zijn van San Pedro de Atacama naar Valpariso gereisd. Daar kwam ik aan met de bus, in een taxi gesprongen, naar het hostel gescheurd en twee tot drie dagen op bed gelegen. Daarna weer in de taxi gesprongen en naar het busstation gecrosst om de bus te pakken naar Mendoza. Over Valpariso kan ik dus alleen maar zeggen dat de stad er prachtig uit ziet, vanuit de taxi. Veel graffiti.Oh en we hebben een aardbeving meegemaakt! Eerst dacht ik dat Ellis gewoon in de hoogslaper dook alla Ellis stijl, maar nee. Een Ekte aardbeving. Kunnen we ook weer afstrepen. Ellis heeft ongetwijfeld een iets spannender verhaal hierover. Dan nu. Mendoza.
Mendoza is de vierde grootste stad van Argentinië en ligt in de uitlopers van het Andes gebergte. In de 19e eeuw is er een aardbeving geweest, waardoor de hele stad opnieuw opgebouwd is. De wegen zijn er donders breed (even snel een straat oversteken is een grote uitdaging) en de gebouwen zijn allemaal niet hoger dan 6 of 8 verdiepingen. De economie draait op wijn, toerisme en raffinage van olie.
De busreis naar Mendoza duurde 8 uurtjes. Niks dus vergeleken bij de 26 uur van de vorige busrit. We waren precies op tijd op het busstation. Sterker nog. We klopten op het raampje van de busmaatschappij waar we ons moesten melden en de meneer deed chagerijnig de deur open. Un momento por favor. Dikke prima, we zijn dus te vroeg. Ik herhaal. Te vroeg. Nadat we in de bus zijn geinstalleerd slapen we direct maar weer verder. Eenmaal wakker rijden we ineens dwars door het Andes gebergte heen. Prachtige uitzichten. Tot we bij de grens aan komen. Dat waren we eventjes vergeten. We moeten de bus uit en lopen weer eens de grens over. Halen wat stempeltjes hier en daar en onze tassen worden grondig gecontroleerd door personeel en de tassen worden besnuffeld door honden. De heftigste grenscontrole ooit. Zelfs een appel moesten we ter plekke naar binnen werken. Je begrijpt, erg vermoeiend. Ik viel daarna direct maar weer in slaap. En Jawel, met een fleece vest, muts en handschoenen want de facking airco stond op standje bevriezen. Totaal niet handig, want in Mendoza is het 36 graden. Ik heb praktisch de hele weg verder geslapen. Af en toe maakt de busman me wakker omdat ik een broodje krijg en 7up. Bedankt he. Lekker heur. We stappen de bus uit in Mendoza en vallen zowat dood neer van de hitte. Jezus. Doen we even normaal. We gaan van 10 graden naar facking 40. Sta je dan in je lange broek en dikke trui.
Eenmaal in het hostel is het allemaal dikke prima. Zwembad, airco op de kamer, supermarkt om de hoek. We besluiten een beetje te chillen en op tijd naar bed te gaan. Hebben nog niet genoeg geslapen haha en ik moet toch rustig aan doen.
Volgende dag besluiten we ook rustig aan te doen. We willen de stad een beetje bekijken. Er zijn een aantal grote parken en pleinen, dus op naar het park. Daar moet een mooi meer zijn waar wij denken aan te kunnen zitten. Lang verhaal kort. Slecht onderhouden park, kaart klopt niet, geen meer kunnen vinden. Eindelijk water gevonden, kunnen we (en willen we waarschijnlijk ook niet als we nog niet dood willen) niet aan zitten. Muy bien dan. Terug naar het hostel. We lopen direct even naar de supermarkt, waar we een bak ijs zien van 3 kilo en goedkoop. Meenemen dus. Je zou denken. Wat moet je met drie kilo ijs. Nou, daar wisten wij wel raad mee. We planten onszelf bij het zwembad neer en beginnen te eten alsof ons leven er vanaf hangt. Heerlijk. Wat een zwaar leven hebben we toch.
Het is niet alleen maar chillen in Mendoza. We besluiten ook wat extremere dingen te doen, nu we er toch zijn. We proberen een planning te maken, maar dit is gewoon een te leuke plek. Te veel om te doen. Wat nu? We wilden hierna naar Cordoba, maar na enige research hebben we besloten dat we dat maar skippen zodat we hier iets langer de tijd hebben. En deze tijd hebben we besteed aan, jawel. Peerdje hobbelen.
We gaan in de ochtend. We worden door een goddelijke perfecte gids opgehaald. Krullend bruin haar, cowboy hoed op, gitaartje mee. Crosst een beetje met zijn haren in de wind op zo´n peerd. Oke dit gaat te ver. Hoi mam. Anyway. We worden dus opgehaald en na een uurtje rijden komen we aan op de paarden rench gedoe dingetje. In de bus dachten Ellis en ik nog even ´HYHAAA´ (In the lonely planet stond over een ander plaatsje ´If you want to through your leg over a horse this is the place to be cowboys´ Maar dat hadden we geskipt dus besloten we dat in Mendoza te doen). Ok, we hadden in de bus dus nog een HYHAA moment. Maar eenmaal bij de paarden in de buurt werd dit hyha momentje toch een beetje iets minder. Meneer de cowboy vangt even een paar paarden en komt met een of ander bakbeest naar me toe. Tall horse for a tall girl. O. Niet zo muy bien dit. En hoe the fuck kom ik op zo´n beest. Ik mocht hem wel even vasthouden. oke bedankt. hihi.
Eenmaal op dat paard dacht ik echt wtf doe ik hier. Waarom wilden we paardrijden. Dat paard begint ook nog eens te verplaatsen zonder dat ik wat doe en ik sta ook wel akelig dicht geparkeerd met mijn peerd bij de ass van een ander paard. Dan volgen de instructies. Schop het paard en je gaat vooruit. beweeg de teugels naar links en je gaat naar links. Rechts is naar rechts. Trekken is stoppen. Oke ive got this. Gelukkig heb ik een rustig paard en sjok ik mooi achter de meute aan met mn peerd. We gaan heuvels op en af. Ook langs steile wegen. Maar, de cowboy gids zei dat t paard wel weet wat hij doet. Nou mooi dan want ik heb geen idee. Onderweg hebben we een prachtig uitzicht over Mendoza en andere kleinere dorpjes en kunnen we genieten van de mooie bergen en natuur. De terug weg is mijn paard verliefd geworden op die van Ellis en wil het continu in galop. Nou ik kan je vertellen. Dan donder je van t paard af. Mn ass stuitert dan zo steeds verder naar links. Gelukkig kan ik mijn paard iedere keer weer stoppen. Bijna death road part 2, maar we hebben t overleefd. Peerdje hobbelen, check. HIYAAAA.
Om dit te vieren zit er bij de tour een uitgebreide lunch in bij een man uit Zwisterland. Veel kaas en lekker brood. Ook mogen we allerlei jam proeven en likeur wat de beste man zelf maakt. En we mogen zoveel als we willen. Met een beetje te veel op komen we aan bij het hostel. Tijd voor een powernap, want diezelfde avond is de kerstBBQ met onbeperkt drinken en eten.
Na opgeladen te zijn hijsen we ons in onze prachtige kerstjurkjes. Het voelt wel een beetje alsof het to much is, maar fack it. Kerst in het buitenland en we gaan er gewoon voor! Eenmaal op de BBQ belanden we natuurlijk aan een tafel met kleffe stellen. Moet dit nou echt? Gelukkig is het free wine drinken dus de sfeer komt er eindelijk een beetje in. En er is een Quiz. Het gaat per tafel. Bij elke vraag roepen we HOLLAND maar helaas. Dan volgt er een vraag in het spaans voor 9 punten. Niemand aan onze tafel spreekt spaans, maar een gok kan geen kwaad. JAHOORRRRR de vraag in the pocket en de quiz ook nog eens gewonnen. De competitie bestond uit 12 andere tafels. We hebben een fles champagne gewonnen, een fles wijn (onlogisch want het is gratis wijn de hele avond) en mojito´s! We lachen nog even vriendelijk naar een jongen die het personeel kent en voila! De salsa muziek wordt vervangen door elektronische muziek en dance muziek. Muy bien.
Na drie uur slaap worden we de volgende ochtend wakker voor het raften. We zijn nog veel te moe en vragen aan de balie of we écht heen moeten of dat we kunnen cancelen en een dag later kunnen gaan. No. Ahora. FACK we moeten ook nog dus. Nou daar gaan we dan. Na een uur rijden komen we aan bij t raften, waar we ook nog een uurtje moeten wachten. Daarna gaat het beginnen. We worden in een wetsuit gehesen, krijgen schoenen aan, een jas en een life vest. Jezus christus is dit allemaal nodig? Onderweg in de bus krijgen we zoveel instructies dat ik het allemaal niet meer weet en bloed nerveus wordt. Wtf is dit voor hele happening. Gewapend met 4 boten 6 gidsen en 4 gidsen in een kayaj in het water gaat het dan beginnen. LEFT SIDE FORWAAAARD RIGHT SIDE BACKWORDS. Wat Ellis wat links achteruit? ik ben het echt volledig kwijt. Gelukkig gaan we na 1 minuut naar de kant en legt hij het nog even een keer uit. Oke, ik ben de rechterkant dus ik moet dan naar achter roeien. Oke nou goed verhaal lekker kort daar gaan we dan.
Het water is zo bruin dat het lijkt alsof we op chocola aan het varen zijn. Het eerste stuk is een oefen stuk en dat gaat best prima. Nog even moeten we in het water vallen om gered te worden door je maatje. Nou, dat kunnen Ellis en ik wel. Daar gaan we dan. VAMOS TEAM FORWAAAARD. En roeien. STOOOOP o stoppen. FOWAAAAAARD. Ja gast even rustig jezus. Maar tijd om na te denken hebben we niet want we komen direct in een pittig stuk. Ineens roept die beste man GET DOWN jezus ellis en ik duiken die boot in en hebben geen idee wat er gebeurd. POSITION o fack we moeten weer zitten. Ingewikkelde toestand, maar reuze spannend! En we zijn er niet uit gevallen dus hebben het gehaald! Die golven knallen echt zo hard tegen de boot. Even lag ik wel bij Ellis op schoot maar ik kon nog weer overeind krabbelen. Dit heeft ons in ieder geval goed wakker gemaakt.
Na de terug rit kunnen we douchen en opdrogen in de zon. De volgende activiteit staat namelijk gepland, ziplinen! Gewapend met dezelfde gidsen worden we in onze sexy harnassen gehezen. Er zijn 6 lines die we over gaan, allemaal 60 m boven de grond. Er ontstaat net een mega zandstorm en de wind maakt dat we gaan spinnen. ´helicopter steil´ zoals de gids het noemt. Ook hier krijgen we allerlei tekens en gebaren die we allang weer vergeten zijn als we aan de beurt zijn. Bi de laatste zipline haalt Ellis het net niet tot het einde door de wind. Een van de gidsen kijkt me aan en zegt dat ik samen met een andere gids moet, omdat ik te licht ben en het door de wind niet zou halen. Kom ik aan de overkant met die gids achter me, zegt de gids die wij ook hadden bij het raften dat het een versiertruc was. Nou lekker dan. Moi.
Compleet uitgeput komen we aan bij het hostel. Waar we erachter komen dat alle winkels compleet dicht zijn. Zelfs de mac donalds is dicht. We hoorden van anderen dat de mac donalds ook de dag ervoor al dicht was. Hoe is dit mogelijk? Mensen gaan dood hoor als de mac twee dagen dicht is. Ik wel in ieder geval. Gelukkig konden we van de restjes eten nog een prima salade maken. De volgende dag hebben we een chill dag gehad om toch even bij te komen van al het extreme adrenaline rovende gebeuren en een lekkere kaasfondue maaltijd bereid om toch tweede kerstdag een beetje te kunnen vieren. Even dreigde het te mislukken, omdat we geen witte wijn hadden. Maar fack it, dan maar rode wijn en paarse kaasfondue. En dat smaakte muy bien.
Vandaag hebben we de bus gepakt om naar de wineries te gaan op het platteland van Maipu. Een bus pakken in de stad hebben we nog niet eerder gedaan, dus het was even uitvogelen hoe en wat. Blijkbaar hebben de bussen nummers en hebben dezelfde bussen weer kleinere nummers, ofzoiets. We moesten in ieder geval bus 10. Dat stond groot op de voorkant van de bus. En dan klein nummer 173 ofzo. We kochten een kaart en hebben er geld op gezet. Je zegt tegen de chauffeur waar je heen gaat, hij typt iets in, je bliebt en er rolt een kaartje uit. Dikke prima. Na een uurtje in de bus worden we gedropt en lopen we naar de bikes. Huren een fietsje, een ekte lady fiets met een mandje. Muy bien. Daar gaan we dan. Beetje scheuren op de fiets over het platteland opzoek naar winerys om wijn te proeven en eens de theorie na te gaan achter al dat wijn wat we altijd drinken.
De eerste is een gratis selfguided one. De wijngaarden zien er prachtig uit. Oneindig lange stroken. Binnen staan allerlei vaten opgeslagen om de wijn te laten rijpen en tanken vol worden nog geproduceerd. Voor het proeven krijgen we flinke glazen en we voelen um direct hangen. We fietsen schommelend en gammelend door. Onze benen voelen zwaarder dan ooit. Maar, we zijn van Holland en daar wordt veel gefietst, dus we zullen ze even laten zien hoe het moet. We gaan direct naar de verste, hebben we dat ook maar weer gehad. De verste was 10 tot 13 km weg, maar voor ons gevoel waren we er zo. Het kan de lol zijn geweest of de alcohol of het feit dat we gewoon echt goed kunnen fietsen.
Bij de tweede winery kunnen we allerlei olijven proeven en olijfolie met brood. De bodem is gelegd dus we kunnen er weer tegenaan. Bij de volgende krijgen we een tour en kunnen we weer drie soorten wijn proeven. Dan scheuren we door, want de tijd vliegt! Het is al 5 uur en de meesten gaan dicht om 5 uur. We kunnen nog net een bierproeverij mee pakken, ook lekker. Want we hebben mega dorst van het fietsen in 35 graden met al dat wijn achter de kiezen. Onderweg wordt er (zoals vaak) flink naar ons getoeterd. Mannen hangen uit auto´s, zitten bijna achterste voren op motoren en knipperen met groot licht. Ja hoi nu weten we het wel.
Met nog een halve liter bier achter de kiezen wordt het tijd om terug te gaan. De fietsverhuur gaat om 7 uur dicht. El hoe laat is het? Geen idee. Vraag die man even. Oke. Het is 7 uur. FACK. Precies te laat leveren we de fietsen in. Ik ontmoet nog een Nederlandse gast uit Groningen (Er schijnen veel Nederlanders in Mendoza te zijn, maar wij zien ze niet echt) en dan tijd om de bus terug weer te pakken. Eenmaal op het busstation willen we een bus naar het hostel pakken. Lijn 2 moet er groot op staan. Na 8 bussen in te zijn gestapt met lijn 2 en andere kleinere nummers zijn we het zat. Elke bus verwijst ons naar een andere bus. We blijven gewoon zitten (het blieb ding is kapot dus gratissss) en worden vervolgens een paar blokken verderop eruit gemieterd. God jezus alsnog een pokke eind lopen. Het koelt hier echt niet af dus het is echt zweten als we moeten bewegen haha. Eindelijk terug in het hostel. We rennen nog net niet naar de aico. O wacht. Toch wel.
Morgen gaan we naar de hotsprings in de Andes. Daarna vervolgen we onze reis naar Buenos Aires, waar wij oud en nieuw zullen vieren.
Muy bien.
Ciao. (doei Tom!)
Mendoza is de vierde grootste stad van Argentinië en ligt in de uitlopers van het Andes gebergte. In de 19e eeuw is er een aardbeving geweest, waardoor de hele stad opnieuw opgebouwd is. De wegen zijn er donders breed (even snel een straat oversteken is een grote uitdaging) en de gebouwen zijn allemaal niet hoger dan 6 of 8 verdiepingen. De economie draait op wijn, toerisme en raffinage van olie.
De busreis naar Mendoza duurde 8 uurtjes. Niks dus vergeleken bij de 26 uur van de vorige busrit. We waren precies op tijd op het busstation. Sterker nog. We klopten op het raampje van de busmaatschappij waar we ons moesten melden en de meneer deed chagerijnig de deur open. Un momento por favor. Dikke prima, we zijn dus te vroeg. Ik herhaal. Te vroeg. Nadat we in de bus zijn geinstalleerd slapen we direct maar weer verder. Eenmaal wakker rijden we ineens dwars door het Andes gebergte heen. Prachtige uitzichten. Tot we bij de grens aan komen. Dat waren we eventjes vergeten. We moeten de bus uit en lopen weer eens de grens over. Halen wat stempeltjes hier en daar en onze tassen worden grondig gecontroleerd door personeel en de tassen worden besnuffeld door honden. De heftigste grenscontrole ooit. Zelfs een appel moesten we ter plekke naar binnen werken. Je begrijpt, erg vermoeiend. Ik viel daarna direct maar weer in slaap. En Jawel, met een fleece vest, muts en handschoenen want de facking airco stond op standje bevriezen. Totaal niet handig, want in Mendoza is het 36 graden. Ik heb praktisch de hele weg verder geslapen. Af en toe maakt de busman me wakker omdat ik een broodje krijg en 7up. Bedankt he. Lekker heur. We stappen de bus uit in Mendoza en vallen zowat dood neer van de hitte. Jezus. Doen we even normaal. We gaan van 10 graden naar facking 40. Sta je dan in je lange broek en dikke trui.
Eenmaal in het hostel is het allemaal dikke prima. Zwembad, airco op de kamer, supermarkt om de hoek. We besluiten een beetje te chillen en op tijd naar bed te gaan. Hebben nog niet genoeg geslapen haha en ik moet toch rustig aan doen.
Volgende dag besluiten we ook rustig aan te doen. We willen de stad een beetje bekijken. Er zijn een aantal grote parken en pleinen, dus op naar het park. Daar moet een mooi meer zijn waar wij denken aan te kunnen zitten. Lang verhaal kort. Slecht onderhouden park, kaart klopt niet, geen meer kunnen vinden. Eindelijk water gevonden, kunnen we (en willen we waarschijnlijk ook niet als we nog niet dood willen) niet aan zitten. Muy bien dan. Terug naar het hostel. We lopen direct even naar de supermarkt, waar we een bak ijs zien van 3 kilo en goedkoop. Meenemen dus. Je zou denken. Wat moet je met drie kilo ijs. Nou, daar wisten wij wel raad mee. We planten onszelf bij het zwembad neer en beginnen te eten alsof ons leven er vanaf hangt. Heerlijk. Wat een zwaar leven hebben we toch.
Het is niet alleen maar chillen in Mendoza. We besluiten ook wat extremere dingen te doen, nu we er toch zijn. We proberen een planning te maken, maar dit is gewoon een te leuke plek. Te veel om te doen. Wat nu? We wilden hierna naar Cordoba, maar na enige research hebben we besloten dat we dat maar skippen zodat we hier iets langer de tijd hebben. En deze tijd hebben we besteed aan, jawel. Peerdje hobbelen.
We gaan in de ochtend. We worden door een goddelijke perfecte gids opgehaald. Krullend bruin haar, cowboy hoed op, gitaartje mee. Crosst een beetje met zijn haren in de wind op zo´n peerd. Oke dit gaat te ver. Hoi mam. Anyway. We worden dus opgehaald en na een uurtje rijden komen we aan op de paarden rench gedoe dingetje. In de bus dachten Ellis en ik nog even ´HYHAAA´ (In the lonely planet stond over een ander plaatsje ´If you want to through your leg over a horse this is the place to be cowboys´ Maar dat hadden we geskipt dus besloten we dat in Mendoza te doen). Ok, we hadden in de bus dus nog een HYHAA moment. Maar eenmaal bij de paarden in de buurt werd dit hyha momentje toch een beetje iets minder. Meneer de cowboy vangt even een paar paarden en komt met een of ander bakbeest naar me toe. Tall horse for a tall girl. O. Niet zo muy bien dit. En hoe the fuck kom ik op zo´n beest. Ik mocht hem wel even vasthouden. oke bedankt. hihi.
Eenmaal op dat paard dacht ik echt wtf doe ik hier. Waarom wilden we paardrijden. Dat paard begint ook nog eens te verplaatsen zonder dat ik wat doe en ik sta ook wel akelig dicht geparkeerd met mijn peerd bij de ass van een ander paard. Dan volgen de instructies. Schop het paard en je gaat vooruit. beweeg de teugels naar links en je gaat naar links. Rechts is naar rechts. Trekken is stoppen. Oke ive got this. Gelukkig heb ik een rustig paard en sjok ik mooi achter de meute aan met mn peerd. We gaan heuvels op en af. Ook langs steile wegen. Maar, de cowboy gids zei dat t paard wel weet wat hij doet. Nou mooi dan want ik heb geen idee. Onderweg hebben we een prachtig uitzicht over Mendoza en andere kleinere dorpjes en kunnen we genieten van de mooie bergen en natuur. De terug weg is mijn paard verliefd geworden op die van Ellis en wil het continu in galop. Nou ik kan je vertellen. Dan donder je van t paard af. Mn ass stuitert dan zo steeds verder naar links. Gelukkig kan ik mijn paard iedere keer weer stoppen. Bijna death road part 2, maar we hebben t overleefd. Peerdje hobbelen, check. HIYAAAA.
Om dit te vieren zit er bij de tour een uitgebreide lunch in bij een man uit Zwisterland. Veel kaas en lekker brood. Ook mogen we allerlei jam proeven en likeur wat de beste man zelf maakt. En we mogen zoveel als we willen. Met een beetje te veel op komen we aan bij het hostel. Tijd voor een powernap, want diezelfde avond is de kerstBBQ met onbeperkt drinken en eten.
Na opgeladen te zijn hijsen we ons in onze prachtige kerstjurkjes. Het voelt wel een beetje alsof het to much is, maar fack it. Kerst in het buitenland en we gaan er gewoon voor! Eenmaal op de BBQ belanden we natuurlijk aan een tafel met kleffe stellen. Moet dit nou echt? Gelukkig is het free wine drinken dus de sfeer komt er eindelijk een beetje in. En er is een Quiz. Het gaat per tafel. Bij elke vraag roepen we HOLLAND maar helaas. Dan volgt er een vraag in het spaans voor 9 punten. Niemand aan onze tafel spreekt spaans, maar een gok kan geen kwaad. JAHOORRRRR de vraag in the pocket en de quiz ook nog eens gewonnen. De competitie bestond uit 12 andere tafels. We hebben een fles champagne gewonnen, een fles wijn (onlogisch want het is gratis wijn de hele avond) en mojito´s! We lachen nog even vriendelijk naar een jongen die het personeel kent en voila! De salsa muziek wordt vervangen door elektronische muziek en dance muziek. Muy bien.
Na drie uur slaap worden we de volgende ochtend wakker voor het raften. We zijn nog veel te moe en vragen aan de balie of we écht heen moeten of dat we kunnen cancelen en een dag later kunnen gaan. No. Ahora. FACK we moeten ook nog dus. Nou daar gaan we dan. Na een uur rijden komen we aan bij t raften, waar we ook nog een uurtje moeten wachten. Daarna gaat het beginnen. We worden in een wetsuit gehesen, krijgen schoenen aan, een jas en een life vest. Jezus christus is dit allemaal nodig? Onderweg in de bus krijgen we zoveel instructies dat ik het allemaal niet meer weet en bloed nerveus wordt. Wtf is dit voor hele happening. Gewapend met 4 boten 6 gidsen en 4 gidsen in een kayaj in het water gaat het dan beginnen. LEFT SIDE FORWAAAARD RIGHT SIDE BACKWORDS. Wat Ellis wat links achteruit? ik ben het echt volledig kwijt. Gelukkig gaan we na 1 minuut naar de kant en legt hij het nog even een keer uit. Oke, ik ben de rechterkant dus ik moet dan naar achter roeien. Oke nou goed verhaal lekker kort daar gaan we dan.
Het water is zo bruin dat het lijkt alsof we op chocola aan het varen zijn. Het eerste stuk is een oefen stuk en dat gaat best prima. Nog even moeten we in het water vallen om gered te worden door je maatje. Nou, dat kunnen Ellis en ik wel. Daar gaan we dan. VAMOS TEAM FORWAAAARD. En roeien. STOOOOP o stoppen. FOWAAAAAARD. Ja gast even rustig jezus. Maar tijd om na te denken hebben we niet want we komen direct in een pittig stuk. Ineens roept die beste man GET DOWN jezus ellis en ik duiken die boot in en hebben geen idee wat er gebeurd. POSITION o fack we moeten weer zitten. Ingewikkelde toestand, maar reuze spannend! En we zijn er niet uit gevallen dus hebben het gehaald! Die golven knallen echt zo hard tegen de boot. Even lag ik wel bij Ellis op schoot maar ik kon nog weer overeind krabbelen. Dit heeft ons in ieder geval goed wakker gemaakt.
Na de terug rit kunnen we douchen en opdrogen in de zon. De volgende activiteit staat namelijk gepland, ziplinen! Gewapend met dezelfde gidsen worden we in onze sexy harnassen gehezen. Er zijn 6 lines die we over gaan, allemaal 60 m boven de grond. Er ontstaat net een mega zandstorm en de wind maakt dat we gaan spinnen. ´helicopter steil´ zoals de gids het noemt. Ook hier krijgen we allerlei tekens en gebaren die we allang weer vergeten zijn als we aan de beurt zijn. Bi de laatste zipline haalt Ellis het net niet tot het einde door de wind. Een van de gidsen kijkt me aan en zegt dat ik samen met een andere gids moet, omdat ik te licht ben en het door de wind niet zou halen. Kom ik aan de overkant met die gids achter me, zegt de gids die wij ook hadden bij het raften dat het een versiertruc was. Nou lekker dan. Moi.
Compleet uitgeput komen we aan bij het hostel. Waar we erachter komen dat alle winkels compleet dicht zijn. Zelfs de mac donalds is dicht. We hoorden van anderen dat de mac donalds ook de dag ervoor al dicht was. Hoe is dit mogelijk? Mensen gaan dood hoor als de mac twee dagen dicht is. Ik wel in ieder geval. Gelukkig konden we van de restjes eten nog een prima salade maken. De volgende dag hebben we een chill dag gehad om toch even bij te komen van al het extreme adrenaline rovende gebeuren en een lekkere kaasfondue maaltijd bereid om toch tweede kerstdag een beetje te kunnen vieren. Even dreigde het te mislukken, omdat we geen witte wijn hadden. Maar fack it, dan maar rode wijn en paarse kaasfondue. En dat smaakte muy bien.
Vandaag hebben we de bus gepakt om naar de wineries te gaan op het platteland van Maipu. Een bus pakken in de stad hebben we nog niet eerder gedaan, dus het was even uitvogelen hoe en wat. Blijkbaar hebben de bussen nummers en hebben dezelfde bussen weer kleinere nummers, ofzoiets. We moesten in ieder geval bus 10. Dat stond groot op de voorkant van de bus. En dan klein nummer 173 ofzo. We kochten een kaart en hebben er geld op gezet. Je zegt tegen de chauffeur waar je heen gaat, hij typt iets in, je bliebt en er rolt een kaartje uit. Dikke prima. Na een uurtje in de bus worden we gedropt en lopen we naar de bikes. Huren een fietsje, een ekte lady fiets met een mandje. Muy bien. Daar gaan we dan. Beetje scheuren op de fiets over het platteland opzoek naar winerys om wijn te proeven en eens de theorie na te gaan achter al dat wijn wat we altijd drinken.
De eerste is een gratis selfguided one. De wijngaarden zien er prachtig uit. Oneindig lange stroken. Binnen staan allerlei vaten opgeslagen om de wijn te laten rijpen en tanken vol worden nog geproduceerd. Voor het proeven krijgen we flinke glazen en we voelen um direct hangen. We fietsen schommelend en gammelend door. Onze benen voelen zwaarder dan ooit. Maar, we zijn van Holland en daar wordt veel gefietst, dus we zullen ze even laten zien hoe het moet. We gaan direct naar de verste, hebben we dat ook maar weer gehad. De verste was 10 tot 13 km weg, maar voor ons gevoel waren we er zo. Het kan de lol zijn geweest of de alcohol of het feit dat we gewoon echt goed kunnen fietsen.
Bij de tweede winery kunnen we allerlei olijven proeven en olijfolie met brood. De bodem is gelegd dus we kunnen er weer tegenaan. Bij de volgende krijgen we een tour en kunnen we weer drie soorten wijn proeven. Dan scheuren we door, want de tijd vliegt! Het is al 5 uur en de meesten gaan dicht om 5 uur. We kunnen nog net een bierproeverij mee pakken, ook lekker. Want we hebben mega dorst van het fietsen in 35 graden met al dat wijn achter de kiezen. Onderweg wordt er (zoals vaak) flink naar ons getoeterd. Mannen hangen uit auto´s, zitten bijna achterste voren op motoren en knipperen met groot licht. Ja hoi nu weten we het wel.
Met nog een halve liter bier achter de kiezen wordt het tijd om terug te gaan. De fietsverhuur gaat om 7 uur dicht. El hoe laat is het? Geen idee. Vraag die man even. Oke. Het is 7 uur. FACK. Precies te laat leveren we de fietsen in. Ik ontmoet nog een Nederlandse gast uit Groningen (Er schijnen veel Nederlanders in Mendoza te zijn, maar wij zien ze niet echt) en dan tijd om de bus terug weer te pakken. Eenmaal op het busstation willen we een bus naar het hostel pakken. Lijn 2 moet er groot op staan. Na 8 bussen in te zijn gestapt met lijn 2 en andere kleinere nummers zijn we het zat. Elke bus verwijst ons naar een andere bus. We blijven gewoon zitten (het blieb ding is kapot dus gratissss) en worden vervolgens een paar blokken verderop eruit gemieterd. God jezus alsnog een pokke eind lopen. Het koelt hier echt niet af dus het is echt zweten als we moeten bewegen haha. Eindelijk terug in het hostel. We rennen nog net niet naar de aico. O wacht. Toch wel.
Morgen gaan we naar de hotsprings in de Andes. Daarna vervolgen we onze reis naar Buenos Aires, waar wij oud en nieuw zullen vieren.
Muy bien.
Ciao. (doei Tom!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
